Still Going Strong Cricket Club

Crickettour naar Suriname van 30 december tot 19 januari 2005

Op 30 december 2004 verzamelden 28 SGS-ers zich op Schiphol om de lange vlucht naar Suriname te maken.
Drie jaar geleden kwam het plan op omdat Azeez zei dat hij het leuk zou vinden om met een tour naar Suriname te gaan. Tegenstanders genoeg en een prachtig land om te zien.
Op het A.J. Pengel Airport (voor mij blijft het vliegveld Zanderij) stapten we uit in een vochtige warmte, die ons spontaan liet transpireren; er was net een tropische bui over droog Suriname getrokken. Aan de ene kant fijn want dat geeft vulling aan de te lege rivieren, aan de andere kant waren we ook gekomen om te cricketen en dat combineert nu eenmaal slecht met regen.
We werden afgehaald door wegbereider Marlene en zwager Faroek. Mede door zijn contacten kwamen we vlot door de douane heen.

Tijdens de busrit naar het hotel in Paramaribo vertelde Henri Tdlohreg van Reisbureau Educa over de omgeving waar we doorheen reden, maar waar we door de invallende duisternis niets meer van zagen. En hij vertelde over de rijvaardigheden van Surinaamse chauffeurs, die normaliter links rijden, maar als ze dat in verband met de toestand van de weg beter uitkomt, ook de rechterkant van de weg benutten. Bovendien doen ze dat bij een snelheid van zo'n 100 km per uur. Aangezien het verloop onder chauffeurs niet erg groot is, gaat deze werkwijze blijkbaar over het algemeen goed. Dit stelt weer een beetje gerust.
Ook bracht Henri ons op de hoogte van de de laatste ontwikkelingen omtrent onze geplande reis naar het binnenland. Er zijn nog twee (zon- en feest)dagen beschikbaar om, na het meningsverschil met het eerste bureau, een ander bureau te vinden. Lukt dat niet dan hebben we geen hotel en geen tour. We hebben er alle vertrouwen in dat het Henri gaat lukken.

Kortom het werd een tour waarbij elke dag nieuwe verrassingen bracht in een voor ons alleen uit verhalen bekende wereld. We speelden cricket tegen leeftijdgenoten in Paramaribo, Nickerie en in Springlands (Brits Guyana). We reisden door Suriname, voeren in korjalen over het stuwmeer tussen bomen die reeds 40 jaar onder water stonden en daar nu, door de droogte, bovenuit kwamen. We sliepen met 5 mensen in accommodaties, waarvan we van te voren dachten dat het tweepersoons onderkomentjes waren met douche en toilet en we genoten van elke minuut. Dit is nog eens wat anders dan een geregelde tour in 4 sterrenhotels naar Zuid Afrika. We stonden in de krant aangekondigd als de cricketsensatie uit Europa, en het lukte om drie van de vijf wedstrijden te winnen. Het begin was warm, het afscheid was overweldigend en hartverwarmend met speeches van elke Bobo die te vinden was.

Terugkijkend blijft ons bij de overweldigende gastvrijheid die we ondervonden en de openheid van de mensen. Niets van de soms wat gespannen verhoudingen die we in het Nederlandse (cricket)wereldje soms ervaren, maar waardering en respect over en weer. Het overvloedige aanwezige publiek genoot zichtbaar en hoorbaar van mooie prestaties en missers werden van goedmoedig spottend commentaar voorzien. Er werd dus meegeleefd.
De reizen naar het binnenland brachten ons in contact met gemeenschappen die in deze moderne tijd toch verkiezen hun eigen leefstijl te blijven houden. Geen discotheken daar. In deze omstandigheden groeide de groep naar elkaar toe. De gemeenschappelijke herinneringen zullen zeker tot menig napraat uurtje aanleiding geven.

Van de tour is een uitgebreid verslag gemaakt, inclusief foto's, dat u kunt downloaden.