Still Going Strong Cricket Club

Terugblik op de winterevenementen 2013-2014  


De foto's kunnen worden vergroot door ze te downloaden. Normaal formaat 10x15 cm. Op verzoek zijn de foto's per e-mail te ontvangen in groot formaat (tot 20x30 cm).
  Link naar het overzicht van alle winterevenementen t/m januari 2015 - Link naar de jaarconvocatie 2013-2014 - Link naar het inschrijfformulier

Bezoek aan de Weerribben

12 oktober 2013

Bezichtiging

Stoomschip "Rotterdam"

16 november 2013

Nieuwjaarsbijeenkomst

Schoonhoven / Belvédère

18 januari 2014

Bezoek aan het

Liberty Park Overloon

8 maart 2014

Bezoek aan het
Aviodrome in Lelystad
5 april 2014

Op zaterdag 5 april 2014 bezocht SGS het vernieuwde Luchtvaart - Themapark "Aviodrome"

De dag begon enigszins heiig, maar het werd langzaam maar zeker steeds zonniger. Het was weer "SGS-weer". De organisatie bij het Aviodrome had ervoor gezorgd dat iedereen zonder kaarten te kopen of museumpas te laten scannen direct door kon lopen naar het restaurant, de "Foyer".
Daar stonden om 11 uur de koffie, appeltaart (met en zonder slagroom) en thee voor ons klaar. Bij de entree al een paar vliegtuigen buiten en binnen een grote straalmotor, voor ons een teken dat wij op de juiste plek waren aangekomen. Tijdens de ontvangst konden wij elkaar de laatste nieuwtjes vertellen en fijn even bijpraten.

Er waren deze dag twee jarigen: organisator van deze dag Dirk Coster was 63 geworden en Hanny Knüpfer kwam met haar zoons Ernst-Pieter en Hans en dochter Eveline ook mee genieten van al die vliegtuigen. Hanny was 91 geworden en zij werd samen met haar familie natuurlijk door velen direct gefeliciteerd! Om kwart voor elf meldde ons gids zich met de mededeling dat hij er zin in had en dat hij graag onze rondleiding iets langer wilde maken dan anderhalf uur. Daar hadden wij natuurlijk geen bezwaar tegen. Iedereen weet dat het Aviodrome drie maanden tijdje gesloten is geweest wegens financiële tekorten. De organisatie is echter overgenomen en het Aviodrome floreert weer. Ook is het park behoorlijk uitgebreid. Kortom ons bezoek meer dan waard !

Wij begonnen onze bezichtiging bij de "Buiten Expo". Onze gids was zeer ervaren en wist vrijwel alles van elk toestel waar wij even bij stil stonden. Een lawaaiige Antonov, de Fokker F28 Friendship, enz., enz.. Het zijn er veel te veel om op te noemen. Wij brachten ook een bezoek aan de replica van het voormalige stationsgebouw van Schiphol. Tijdens de 2e Wereldoorlog was alles "platgebombardeerd" en het was een uitdaging om een identiek stationsgebouw te bouwen bij dit museum. De bouw startte aan de hand van foto's uit die tijd en pas toen het bijna klaar was kwamen er tekeningen van beschikbaar. Er is een vertrekhal, een restaurant, de bagageafhandeling, de postkamer, de radiokamer en een uitkijktoren. Natuurlijk alles precies nagebouwd zoals het vroeger was. In de hal twee grote borden met vluchtplan en vertrektijden. Je kon in die tijd ook zien wie jouw piloot zou zijn! Vervolgens liepen wij naar de hangaar, waarin de nog luchtwaardige toestellen staan opgesteld. Prachtige exemplaren, waarbij de DC3 van de Dutch Dakota Association de aandacht trok. Ook staan er zeldzame militaire propellervliegtuigen. De tocht ging vervolgens langs het prachtige exemplaar van de Constellation, ook wel "Connie" genoemd. De Lockheed Constellation is een vier motorig propeller vliegtuig waarmee o.a. door de KLM naar de USA werd gevlogen. Het was in die tijd het snelste passagiersvliegtuig met een goede drukcabine, zodat ook op grotere hoogtes kon worden gevlogen. Hierna werden wij meegenomen naar de grote Boeing 747, die wij uitgebreid konden bezichtigen. Een enorm groot toestel en dit oude en afgedankte exemplaar heeft een cockpit met wel heel erg veel lampjes en metertjes. Deze dubbeldekker is een combi, dat wil zeggen dat er deels luchtvracht en deels passagiers mee zijn vervoerd. De tocht naar Lelystad werd uitgevoerd met een aantal diepladers, waarbij het enorm grote toestel in delen werd overgebracht naar het Aviodrome. Ook is er een stuk "tunnel" waardoor passagiers van de vertrekhal direct binnendoor naar het toestel kunnen lopen.

Onze tocht ging vervolgens door het enorm grote hallencomplex waarin de vliegtuigen, helikopters, oude auto's en erg veel historische voorwerpen worden geëxposeerd. Ook staan en hangen er diverse replica's van de eerste vliegtuigen, opgebouwd uit hout, draden en een piepklein motortje. Onze gids vertelde bij heel veel toestellen hun geschiedenis en dat maakte onze bezichtiging bijzonder. De wandeling door het museum was tevens onze ontdekkingsreis door een groot stuk luchtvaartgeschiedenis: van het eerste houten vliegtuig in 1900 tot de grote aluminium toestellen van nu. Er is een speciale expositie van diverse vooroorlogse Nederlandse militaire vliegtuigen en daarnaast is er ook veel informatie over de luchtaanvallen van de Duitsers op Nederland. Onze gids kon prachtig vertellen over de geschiedenis tijdens de eerste oorlogsdagen en daarbij natuurlijk veel aandacht voor de vliegtuigen. Om twee uur kwamen wij weer terug in de Foyer.

De lunch in de Foyer bestond uit een buffet met diverse soorten broodjes en brood met prima beleg. Natuurlijk was er ook voldoende koffie, thee, melk, jus d'orange en water.  Alles was erg lekker en wij hadden natuurlijk ook "gezonde trek". Na de gezamenlijke lunch kon iedereen tot 17:00 uur op eigen gelegenheid door het binnen- en buitenmuseum lopen en die dingen bekijken waar de speciale belangstelling naar uit ging. Aly en ik hebben vooral nog eens gekeken in het stationsgebouw en in het museum binnen. In het stationsgebouw is ook een tentoonstelling van oude herdenkingsborden van eerste vluchten op diverse bestemmingen. Ook hebben wij nog geluisterd naar de radio amateurs die in morse seinden. In het museum hebben wij de oude modellen van Fokker nog eens goed bekeken en hebben wij de vlucht naar Nederlands Indië nog eens "meegemaakt". Bij de F104 Starfighter jet heb ik nog weer even gedacht aan mijn jeugd, toch wij aan het einde van de startbaan van Vliegveld Twente in het gras lagen en die "pijpen" bijna zonder vleugels vlak over ons heen kwamen. Er is echt enorm veel te bewonderen.

Het was al weer onze laatste activiteit van dit "winterseizoen" en dus gingen wij na afloop napraten en lekker dineren. Vlak bij het Aviodrome is Vliegveld Lelystad en daar is ook een klein restaurant, Flantuas, met een leuk terras boven. Het was inmiddels prachtig weer met zon en wij hebben op het terras lekker een drankje genomen en gekeken naar de de vliegtuigen en helicopter die voorbij vlogen en reden. Het diner was binnen en nadat wij allemaal een plaatsje hadden gevonden werden de twee jarige eerst luid toegezongen met "Lang zullen zij leven, hoera, hoera!". Commissievoorzitter Roelof Kruijshoop overhandigde beide jarigen een prachtig boeket bloemen en besprak de evenementen van het afgelopen seizoen. Hierna kon iedereen genieten van een etagère met een heerlijke combinatie van voorgerechten, gevolgd door een prima hoofdgerecht en een overheerlijk toetje. Velen bestelden nog een afsluitende kop koffie of cappuccino. Roelof vertelde over de plannen voor het volgende winterseizoen en bedankte zijn medecommissieleden voor hun inzet voor de SGS Winterevenementen. Raimond bedankt op zijn beurt Roelof en Duco Ohm deed dit alles nog eens over. Het bestuur zal zich inzetten om meer jongeren te betrekken bij de winterevenementen, want die blijven nog te veel afwachtend thuis in plaats van bij SGS. Het was weer een prima dag! 

Roelof Kruijshoop

U kunt hier ook nog kijken naar de uitnodiging met alle gegevens.

Klik op onderstaande link en de fotopresentatie opent. Alle foto's kunt u downloaden.
Fotoserie Aviodrome  Een mix van foto's van Donald Noorhoff, Theo Burki en Duco Ohm

De laatste drie zwart/wit foto's zijn gemaakt door de ouders van Blanche Burki, toen zij afscheid namen van een kennis die naar Suriname vertrok en daar nog steeds woont.


Op zaterdag 8 maart hebben wij het Liberty Park in Overloon bezocht

Deze dag hadden wij weer eens echt "SGS-weer". Een lekkere temperatuur en droog met zo nu en dan wat zon. Als je Overloon binnen komt kan je het museum niet missen. Naast de toegangsweg staan een heuse tank en een klein gepanserd voertuig. Ook een vastberaden soldaat is aanwezig.  Het aantal deelnemers mocht wel wat groter, maar het was een heel gezellige dag. Om 11 uur waren de meeste SGS'ers aanwezig en genoten wij van prima koffie en thee met een lekker stuk vlaai erbij. Wij willen natuurlijk erg graag dat de jongere SGS'ers de winterevenementen "ontdekken", maar die hebben hun aandacht er nog niet op gevestigd. Als je een keer bent geweest, dan blijf je terugkomen.

Om 12 uur moesten wij verzamelen bij de kassa van het museum, want daar begon de rondleiding, die werd verzorgd door Fred School. Een prettige verteller die heel veel informatie voorradig heeft en de groep ook boeit door zo nu en dan vragen te stellen.

In 1944 woedde rondom Overloon en Venray de zwaarste tankslag tussen de geallieerden en de Duitsers waarbij veel slachtoffers vielen en veel materieel vernield werd. Het Liberty Park is een van de grootste musea over de Tweede Wereldoorlog in Europa en nodigt uit niet alleen na te denken over oorlog en onderdrukking, maar ook over het behoud en het terugwinnen van onze vrijheid, indien nodig zelfs met geweld.

Op 26 september 1944 bereikten de geallieerden Overloon. Tot dit punt voorliep de bevrijding voorspoedig en dus verwachtten de geallieerden geen grote problemen. Ze verwachtten zelfs dat het bevrijden van dit gebied slechts een paar dagen in beslag zou nemen! Maar helaas, hun zelfverzekerdheid zorgde voor een slechte voorbereiding en zorgde dat hun voorsprong verdween. De Duitsers hadden inmiddels een verdedigingslinie opgesteld om te voorkomen dat de geallieerden hier zouden doorbreken.

De tankslag zou ongeveer twee weken duren, waarbij beide partijen erg aan elkaar gewaagd waren. Velen manschappen, waaronder kinderen, werden gedood. Na hevige gevechten slaagden de geallieerden erin de Duitsers te verdrijven. Het was een zware, vermoeiende veldslag die later benoemd zou worden als de grootste tankslag van Nederland.

In het museum is een heel grote verzameling van documenten en voorwerpen uit de 2e Wereldoorlog. Hierbij horen veel stukken uit het begin van de bezettingstijd, de onderdrukking en deportatie van de Joden, de represailles, de februaristaking van 1941, de hongerwinter, de kampen, radio's, een nagebouwde onderduik kamer, enz., enz.. De verzameling van foto's, films en geluidsreportages laat een diepe indruk achter. Je beseft dan hoe wreed mensen kunnen zijn en hoe verschrikkelijk oorlog is. In het museum is een stilteruimte ingericht. Dit is een plek waar men de mensen herdenkt die voor onze vrijheid gestorven zijn.

Er is ook veel materiaal aanwezig, die gaat over de periode tijdens en direct na de bevrijding. Na de Slag om Overloon bleef op het slagveld een enorme hoeveelheid oorlogsmateriaal, waaronder tanks en andere voertuigen achter. Overloner Harry van Daal was zo geschokt door de gebeurtenissen dat hij voorstelde het slagveld intact te houden en er een museum van te maken. Op 25 mei 1946 werd het Nationaal Oorlogs- en Verzetsmuseum geopend door de Britse generaal Whistler (1898-1963), de bevelhebber over de 11e Britse Pantserdivisie en de 3e Britse Infanteriedivisie die Overloon hadden veroverd. Het museumpark werd in 1946 geopend als Nationaal Oorlogs- en Verzetsmuseum, vrijwel zonder gebouwen.

In 2006 kwam daar de collectie van het Marshall Museum uit Zwijndrecht. In het nieuw gebouwde

Marshall Museum wordt de imposante Jaap-de-Groot collectie binnen, dus niet meer in de buitenlucht, gepresenteerd. Heel veel voertuigen stonden vroeger buiten, maar dat legt een enorme druk op jaarlijks onderhoud. Op de lange duur zou een deel van de collectie er veel van te lijden hebben. In een hal van ruim 10.000 vierkante meter staan de  meer dan 200 historische voertuigen, vaartuigen en vliegtuigen opgesteld, die een uitstekend overzicht geven van de militaire inzet in de Tweede Wereldoorlog. U treft er grote opstellingen (diorama's)  aan die een beeld geven van de inval in Normandië tijdens D-Day, maar ook van de Slag om Arnhem en de Slag in de Ardennen. In het Marshall Museum staat voorts de Red Ball Highway centraal. Dat was de naam voor het Amerikaanse logistieke systeem waarmee de fronttroepen werden bevoorraad tijdens hun opmars in Frankrijk. Het getoonde materieel verkeert in topconditie en staat erbij als nieuw. Dat is niet zo verwonderlijk, want bijna al die voertuigen zijn tot het laatste boutje uit elkaar geweest, weer opgebouwd en rijklaar gemaakt!

Wij kregen halverwege de rondleiding de gelegenheid om het Oorlogsmuseum nog eens extra te verkennen, maar is zo enorm veel te zien en te lezen, dat je er gemakkelijk een hele dag kunt doorbrengen.

Na afloop van de rondleiding hadden wij nog tijd om ook het Marshall Museum deels verder te bezichtigen.

Om 3 uur 's middags verzamelden de SGS'ers zich weer in het museumcafé, waar wij konden genieten van de verlate lunch. Soep, lekkere broodjes en een kroket. Heerlijk smaakte dat. Er werd uitgebreid nagepraat over de indrukwekkende rondleiding en wat het museum teweeg brengt. Na afloop van de lunch werden de twee organisatoren, Herman van de Horst en Theo Burki, heel hartelijk bedankt voor de prima organisatie. Het was weer een zeer geslaagd winterevenement.

Roelof Kruijshoop


U kunt hier ook nog kijken naar de
convocatie van dit evenement

Klik op onderstaande link en de fotopresentatie opent. Alle foto's kunt u downloaden.
Fotoserie Liberty Park Overloon 
Een mix van foto's van Donald Noorhoff en Roelof Kruijshoop


Op zaterdag 18 januari 2014 zijn wij naar Schoonhoven geweest voor de Nieuwjaarsbijeenkomst van SGS CC

Nieuwjaarsbijeenkomst in Hotel Restaurant Belvédère te Schoonhoven. Wij zijn daar ook geweest in de jaren 1999 en 2000 met de Nieuwjaarsbijeenkomst en daar hadden wij leuke herinneringen aan. Ik heb het even in de historie opgezocht en het blijkt dat wij er al 10 keer eerder zijn geweest, meestal voor kegelmiddagen.

Om 17:00 uur begon de ontvangst in de kegelbar. Bij de ontvangst ontvingen alle deelnemers van SGS CC twee gratis consumpties op basis van SGS-consumptiebonnen. Hierna wenste iedereen iedereen een gelukkig, voorspoedig en gezond 2014 en kon het kegelen beginnen.

Wij kegelden op de authentieke oud Hollandse oude kegelbaan kegelen met behulp van kegelbaan-assistentie. Bij deze kegelbaan moeten de kegels met de hand weer worden opgezet en wordt de score met de hand op twee grote scoreborden worden aangegeven. De resultaten waren erg wisselend. Soms werden alle negen kegels drie keer achterelkaar omgegooid en dan ineens de bal ineens naast de smalle baan! Het was erg gezellig en de hulpen "achterin" bij de kegels deden het uitstekend,. In de kegelbar zelf die in dezelfde ruimte is, werden alle nieuwtjes uitgewisseld en een drankje geconsumeerd. Wij kregen van Belvédère erg lekkere amuses om de lekkere trek aan te moedigen.

Hierna om 18:30 uur aan tafel in de "Opkamer" dineren. Het was een diner met koud en warm buffet en het zag er niet alleen erg lekker uit, maar het was ook heerlijk.

Tussen de gangen van het diner door hield SGS-voorzitter Duco Ohm zijn toespraak. Zoals hij tevoren aankondigde was het deze keer helaas geen plezierige toespraak. Er zijn veel oude SGS'ers met gezondheidsproblemen en ook veel overledenen afgelopen jaar. Ook is sprake van een dalend ledental en te weinig ledenaanwas van jongere cricketers. Daar moeten de SGS-leden actie in nemen en actief jongeren enthousiasmeren om lid te worden van SGS.

Direct na de toespraak werd gevraagd wat er precies aan de hand was met de zieke Stef Egging. Arthur van Lunszen vertelde over het ziektebeeld en de acties rondom zijn ziekbed. Stef is zeer ernstig ziek en kansen op herstel zijn er eigenlijk niet.

De voorzitter van de Contactcommissie, Roelof Kruijshoop, deelde de stand van zaken op het gebied van onze winterevenementen mee. Er worden dit jaar nog zeer interessante evenementen georganiseerd (zie de pagina op deze website). Het aantal deelnemers is redelijk stabiel, maar veel jongeren ontbreken nog. Er zal aan de jongeren gevraagd worden wat zijn graag georganiseerd willen hebben.

De organisator van deze dag, Theo Burki, werd door Roelof Kruijshoop hartelijk bedankt voor de uitstekende organisatie en hij kreeg van de aanwezigen hiervoor applaus.

Na de toespraken kregen wij een heerlijk dessert, dronken nog een lekkere kop koffie / thee en hierna gingen bijna alle SGS'ers naar huis. De achterblijvers bleven heerlijk slapen en dat was eigenlijk een prima idee want de tocht van Schoonhoven naar huis in het donker blijft toch een minder leuke afsluiting van de nieuwjaarsbijeenkomst.

Roelof Kruijshoop

U kunt hier ook nog kijken naar de convocatie van dit evenement

Klik op onderstaande link en de fotopresentatie opent. Alle foto's kunt u downloaden.
Fotoserie Nieuwjaarsbijeenkomst-2014  Foto's Donald Noorhoff


Op zaterdag 16 november 2013 hebben wij gekeken hoe mooi het Stoomschip “ROTTERDAM” is gerenoveerd.

Bij dit verslag is het nuttig om te beginnen met een stuk geschiedenis. Het stoomschip Rotterdam is gebouwd door de Rotterdamsche Droogdok-maatschappij en is opgeleverd in 1959. Het bestaat van top tot teen uit alleen maar Nederlandse producten. Omdat het ook dienst kon doen als troepen transportschip betaalde Defensie mee aan de bouw. Ook werden extra eisen gesteld aan het schip. De snelheid moest veel hoger worden dan nodig voor de normale lijndienst.

De  voortstuwing  van  het  schip  bestaat  uit  4 ketels  (3 actief, 1 reserve), die stoom leveren aan 3 Parsons stoomturbines (een hogedruk-, een middeldruk- en een lagedrukturbine), alle gebouwd door de Koninklijke Maatschappij De Schelde te Vlissingen, die elk, door middel van dubbele-reductietandwielkasten en asleidingen, gekoppeld zijn aan twee bronzen, driebladige schroeven (diameter 7 meter!) die samen een vermogen leveren van 35.000 paardenkrachten met 135,5 omwentelingen per minuut. Vanwege deze stoommachines wordt het schip ook wel SS Rotterdam (met SS van stoomschip) genoemd. De maximum snelheid bedroeg meer dan 50 km per uur! Het schip had zijn eigen zoetwater fabriek aan boord en kon overal ter wereld opereren, ook daar waar voor de europeanen ondrinkbaar water te krijgen was in de havens in het verre oosten.

De Holland Amerika Lijn heeft het schip laten bouwen en de bouw duurde van 1956 tot 1959. Dit prachtige schip bracht in 1959 met zijn "maidentrip" een bezoek aan de stad New York in de USA. In de eerste tien jaar zette de HAL de Rotterdam van april tot en met december voornamelijk in op de trans-Atlantische route Rotterdam - New York, buiten het seizoen voerde het schip cruises uit. De vlag van de HAL staat rechts afgebeeld. De groene vlag daarboven is die van het ss Rotterdam.

Omdat het vliegverkeer de lijndienst op Amerika had verdongen heeft het veel cruises gevaren in de west. Na een twee maanden durende verbouwing bij de RDM waarbij het schip werd ingericht tot fulltime cruiseschip, vertrok het op 9 december 1968 weer uit de Maasstad. Er ontstond een min of meer regelmatig patroon van wintercruises in het Caraïbisch gebied en zomerreizen in Alaska. Het is een paar keer van eigenaar veranderd.

De Amerikaanse cruisemaatschappij Premier Cruises kocht het in 1997  en ging ermee cruises varen onder de naam ss "Rembrandt". Het schip eindigde in een faillissement in het jaar 2000 en het werd "aan de ketting gelegd" in Freeport op de Bahama's. Inmiddels was in mei 2001 de 'Stichting Behoud Stoomschip Rotterdam' opgericht die zich inzette voor het behoud van deze "Grand Dame" als maritiem erfgoed. Het doel van de stichting was het schip weer in Rotterdam af te meren als statische attractie met een nieuwe functie. Na een woelige periode kwam het schip in handen van Stichting Woonbron, nadat het in delen vrijwel helemaal was gerestaureerd. Het behoud voor de stad Rotterdam was pas zeker in november 2012 na de verkoop door Woonbron aan  aan WestCord Hotels voor € 29,9 miljoen. De hotelketen heeft in Nederland al 14 hotels, waaronder het Rotterdamse Hotel New York. Hiermee blijft het schip behouden voor Rotterdam.

Hierna het verslag van ons bezoek. Het was op 16 november een "grijze dag". Veel SGS'ers waren met de auto gekomen, maar ook velen hadden het openbaar vervoer genomen. Na parkeren en aankomst bij het schip stond een vriendelijke hostess te wachten en legde uit hoe wij in het LIDO-restaurant moesten komen. Hier werden wij ontvangen met uitstekende koffie en thee en konden wij gezellig met elkaar praten. Onverwachts klonk luide muziek vanuit het gangpad. De "Pepernoten Band" verraste ons met een paar goed gespeelde sinterklaasliedjes en ging hierna zelf lunchen. Rudy Don Griot bood een mooie foto met handtekeningen en het door hem gemaakte boek aan van de crickettoer naar Corfu.

Om 13:00 uur begon onze eigen lunch en die lieten wij ons goed smaken. Om 14:00 uur legde de organisator van dit evenement, George Reman, uit hoe het verloop van de middag zou zijn. Onze inspectietocht begon met het ophalen van de audiofoons, waarna wij over en door het prachtig gerenoveerde stoomschip een goed uitgezette route konden afleggen. Wij liepen de "Rotterdam Compleet Tour" waarbij wij vrijwel overal zijn geweest. Het gaat te ver om alles op te noemen, maar hoogtepunten waren de prachtig gerenoveerde en authentiek ingerichte zalen, het theater, de prachtige kunstvoorwerpen, de brug waarop kapitein en stuurman vroeger de scepter zwaaiden, de kaartenkamer, de radiokamer, de diverse soorten hutten voor de bemanning en de passagiers, en natuurlijk ook (voor de SGS'ers die voldoende goed ter been zijn) de reusachtige machinekamer diep in de buik van het schip. Op de brug het prachtige verhaal van een van de officieren van het eerste uur met diverse anecdotes. Vlak bij de brug keken wij uit over de haven en de zware ankerlieren. Achterop de decks waarop sport is bedreven en een heus zwembad (zout water!). De toer door de machine-kamer verdient extra aandacht. De eerste machinist uit 1959 leidde ons rond en natuurlijk wist hij werkelijk alles! Je komt eerst langs een oud binnenbad met kleedhokjes en douches en duikt dan via een smalle trap de machinekamer in. Daar staan de machtige stoomturbines en het bezienswaardige ketelruim. Er was een imposant "manoeuvreerbord" vol hendels en knoppen. De linker- en de rechter schroef konden apart van elkaar worden bediend, waardoor deze een bijdrage konden leveren aan de besturing. Wij kregen uitgebreid informatie en uitleg van de werkwijze in de machinekamer. De kortere ‘Uitwaaien & Zwaaien Tour’, waarbij gebruik gemaakt kon worden van de liften, werd gelopen door de mensen die minder goed ter been waren en hun begeleiders.

Na afloop hebben wij gezellig bij elkaar gezeten in het Lido Restaurant en nog een drankje besteld. Daar hebben wij George Reman ook hartelijk bedankt voor de uitstekende organisatie van deze dag.

U kunt hier ook nog kijken naar de convocatie van dit evenement

Klik op onderstaande link en de fotopresentatie opent. Alle foto's kunt u downloaden.
Fotoserie ss Rotterdam  Een mix van foto's van Theo Burki, Donald Noorhoff, Duco Ohm en Roelof Kruijshoop


Boottocht door het Nationaal Park Weerribben-Wieden bij Ossenzijl en excursie Palingkwekerij en -rokerij
't Diep in Scheerwolde op 12 oktober 2013

In de hele voorafgaande week werd Nederland geteisterd door regenbuien, maar SGS had geluk. Het weer klaarde op en het was droog. Zelfs hadden wij 's middags nog even wat zon! Om kwart voor elf verzamelde de groep van zo'n dertig SGS'ers zich bij Café "De Gele Lis gelegen aan de Hoogeweg in Ossenzijl. Dat was even schrikken; het café was gesloten! Organisator Raimond v.d. Berg was nog in Apeldoorn bij de garage wegens een lekke band en dus moest een hotline via de mobiele telefoon uitsluitsel geven. Raimond had lang te voren afspraken gemaakt en daarbij ook gevraagd of hij moest reserveren, maar reserveren was niet nodig want ze waren immers altijd open! Niet dus! Gelukkig konden de deelnemers verzamelen bij het buitencentrum van Staatsbosbeheer van de Weerribben, waar iedereen spontaan koffie kreeg aangeboden door de beheerder van het buitencentrum. Er werd gezellig bijgepraat en de sfeer was gelukkig snel weer goed. Ook konden wij het buitencentrum al even verkennen.

Commissievoorzitter Roelof Kruijshoop heette allen welkom en gaf een toelichting op het verloop van de dag. Hierna werd ingescheept bij de vlakbij gelegen haven met botenloods. Schipper Vaartjes en zijn dochter (?) van Rondvaartbedrijf Tiemen-Vaartjes stonden ons al op te wachten en hielpen bij het instappen. Hierna vertrokken wij voor de vaartocht door een van de mooiste natuurgebieden van Nederland - de Weerribben.

Schipper Vaartjes vertelde ons veel de bewoning langs de vaarten. Er zijn vrijwel geen vast bewoners meer die er het gehele jaar wonen. Ook wees hij ons op prachtige nieuwe rieten daken. Die zijn erg duur maar gedurende de vaartocht leer je dat "het steeds goedkoper wordt" want er gaat heel erg veel werk in zitten. Ook vertelde de schipper zeer onderhoudend het ontstaan van de Weerribben. De Weerribben is een 35 km² groot natuurgebied in het noordwesten van de Overijssel. Het nationale park De Weerribben werd oorspronkelijk ingesteld in 1992. In 2007 werd het park samengevoegd met De Wieden tot het Nationaal Park Weerribben-Wieden dat bijna 100 km² groot is. Het is één van de belangrijkste moerasgebieden van Europa. Vanaf de middeleeuwen tot kort na de Tweede Wereldoorlog werd er in dit gebied turf gewonnen. Nadat het turf gestoken was, moest dit drogen op de zogenaamde "ribben", smalle stroken land - de legakkers - die met opzet hiervoor gespaard werden. Soms sloegen deze ribben weg bij slecht weer of doorbraken van de zee, zo ontstonden de Wieden.

Nu wordt nog zo'n 1000 hectare van het gebied benut voor de teelt van dekriet. Het waaien ervan gebeurt bij voorkeur in de winterperiode, als het iets droger en de bodem iets steviger is. Bij vorst is maaien het gemakkelijkst. Het beheer van rietlanden in de Weerribben kent een aantal eigenaardige problemen. Rietlanden ontstaan hier gewoonlijk uit een zich over een heel trekgat of 'weer' uitbreidende rietkraag of Kragge, die drijft op het water. Wanneer er geen beheer plaatsvindt, verruigt een rietland en maakt plaats voor moerasbos van berken, lijsterbes en elzen. Wanneer het Rietland vele jaren telkens wordt gemaaid, wordt de kragge alsmaar dikker en raakt de begroeiing daarmee afgesneden van het water, met verzuring als gevolg. Een perceel kan dus op twee manieren verloren gaan voor de rietteelt. De verzuring wordt tegen gegaan met kleine watermolens. Daarmee brengt men water bovenop de rietkragge, die daardoor minder snel verzuurt en langer productief blijft. Op den duur echter is het verlandingsproces niet te stuiten en ontstaan ofwel veenheiden, ofwel moerasbossen. Staatsbosbeheer is ertoe overgegaan om bepaalde gedeelten, die zich na geheel te zijn verruigd tot moerasbos hadden ontwikkeld, opnieuw te laten opengraven om de successie opnieuw te laten beginnen. Ook zijn de ontstane eiken verwijderd en her en der zijn berken geplant. Onderweg zagen wij nog een machine, waarmee wortels worden doorgesneden en slib wordt opgezogen en over een maximale afstand van drie kilometer naar een opvangbassin buiten De Weerribben kan worden weggepompt.

In het gebied komen de purperreiger, zwarte stern, roerdomp en moerasvogels als de karekiet, snor, rietzanger en wielewaal voor. Zoogdieren als ree, vos en Europese otter zijn hier ook. De vossen bedreigen de vogelstand en dat geldt ook voor de bij het gebied losgelaten poezen en katten, die zijn verwilderd. Daarnaast komt in het gebied de grote vuurvlinder voor, in een speciale ondersoort Batava en tal van andere vlinders. Voor libellen is het waterrijke gebied een goed biotoop: de vroege, bruine en groene glazenmaker, grote keizerlibel, viervlek en diverse soorten heidelibellen worden aangetroffen.

De Weerribben vormen een laagveengebied en kennen als zodanig in grote lijnen drie begroeiingtypen: open water en verlandingsvegetaties, rietlanden en moerasbossen. In het open water drijven vaak massa's blaasjeskruid, een vleesetend plantje. De verlandingsvegetaties omvatten zowel "kraggen" van riet en lisdodde, die zich vormen vanaf de randen van het water, als drijftillen die zich ook middenin het water kunnen vormen uit drijvende soorten als krabbenscheer, waterlelie gele plomp (de dikke gele wortels zagen wij drijven in het water) en waterscheerling. Rietland wordt vaak opgefleurd door kleurige kruiden zoals wilgenroosje, winde, glidkruid en moeras andoorn. De vuurvlinder is zeldzaam en leeft op de plant waterzuring. Stokken met een rose gekleurde top gaven aan waar niet gemaaid mag worden om te voorkomen dat de vuurvlinder zal uitsterven.

Als lunch kregen wij onderweg een mandje met de "Rietsnieders Lunch" met een consumptie (bier/wijn/frisdrank/koffie/thee). Dat smaakte prima en het manderijntje er bij was ook erg lekker.

Om kwart over één waren wij weer terug bij het het buitencentrum van Staatsbosbeheer van De Weerribben, waar wij onze eerdere bezichtiging voortzetten. Veel oude werktuigen van de rietsnijders waren opgenomen in de tentoonstelling. Ook was een prachtige film te zien over De Weerribben en er zijn veel folders en boeken, waarvan je er vele ook kon kopen in het winkeltje.

Om twee uur vertrokken wij in een stoet auto's naar de Palingkwekerij en -rokerij ’t Diep in Scheerwolde. Wij dachten dat dit vlak bij ons startpunt lag, maar het was behoorlijk veel verder rijden. Aangekomen bij de palingkwekerij werden wij ontvangen met een heerlijk broodje paling met koffie/thee. De eigenaar, de heer Jongschaap, vertelde ons veel over de palingkwekerijen in Nederland. Het aantal palingkwekerijen neemt sterk af door sterke reglementering en bescherming omdat de paling door overbevissing in steeds minder voorkomt.

De hoeveelheid glasaal die in Nederland binnentrekt is sinds eind jaren tachtig afgenomen tot 1 à 3% van het gemiddelde niveau uit de jaren zestig. In 2007 zijn beschermingsmaatregelen van kracht geworden voor de Europese paling te nemen. Dit wordt in Nederlandse plannen vertaald in het principe dat 40% van de aanwezige schieralen de gelegenheid moet krijgen terug te trekken naar de paaigronden. Dit betekent wel dat de aal voorlopig nog in de gevarenzone blijft en dat onder lange termijn een termijn van 80 tot 200 jaar moet worden verstaan vanwege de lange generatieduur van de aal. De meeste palingen bereiken tussen vijf en vijftien jaar verblijf in het zoete water en trekken dan terug naar de paaigronden. Ze planten zich voort in de Sargassozee op grote diepte. De larven trekken geholpen door de Golfstroom naar Europa.  Verdere geslachtsontwikkeling vindt plaats tijdens de reis door de bovenste waterlagen van de Atlantische oceaan. Ze zijn in staat om 6.000 kilometer te trekken.

Palingkweker Jongschaap van 't Diep koopt glasaaltjes in en kweekt die met voer op tot grote volwassen palingen. Dat gebeurt in grote cirkelvormige bassins, waarin voortdurend zuurstofrijk en gezuiverd water circuleert. Het voeren gebeurt geheel automatisch. Periodiek wordt elk bassin geleegd en worden de palingen gesorteerd en teruggezet in een ander bassin. De palingen kunnen rusten op roosters bovenin de bassins. Pas als de paling helemaal is volgroeid worden ze uit hun bassin gehaald en met behulp van elektriciteit gedood. Deze in 2011 ingevoerde maakt gebruik van een elektrische stroom, waarvan via ‘medische technologie’ is komen vast te staan dat de dieren onmiddellijk het bewustzijn verliezen en niet meer bijkomen tot ze dood zijn. Hierna gaan ze de palingrokerij in. Het roken gebeurt bij de palingkwekerij in een speciale rookkamer. Wij kregen een demonstratie van het fileren van de paling met een gewone eetlepel. Er wordt vrijwel alleen gewerkt op klantenorders, zodat de paling zo lang mogelijk kan blijven leven. Na de excursie werd een film over de palingkwekerij getoond en konden wij paling kopen voor thuis.

Na afloop van de excursie gingen wij per auto in colonne naar naar Restaurant "De Kluft" vlak bij Ossenzijl. Hier werd uitgebreid nagepraat over de prachtige een leerzame dag. De dag werd besloten met een uitstekend 3-gangen diner bestaande uit soep, warm- en koud buffet en ijs of koffie. Vanzelfsprekend werd Raimond v.d. Berg hartelijk bedankt voor de goede organisatie van dit winterevenement van SGS CC.
Het was prachtig, het weer werkte mee want het was onverwachts droog, en iedereen heeft genoten van de tocht door de Weerribben, de palingkwekerij en het heerlijke diner. De schipper en de eigenaar van de palingkwekerij hadden een prachtig verhaal en "wij hingen aan hun lippen".

Roelof Kruijshoop

U kunt hier ook nog kijken naar de convocatie van dit evenement

Klik op onderstaande link en de fotopresentatie opent. Alle foto's kunt u downloaden.
Fotoserie De Weerribben en Palingkwekerij  Een mix van foto's van Donald Noorhoff, Duco Ohm en Roelof Kruijshoop