Still Going Strong Cricket Club

Een impressie van het Drielandentoernooi 2004

Verslag van Corrie en Carel Hubert

Zaterdag 17 juli

Na een heerlijke vierweekse vakantie door Schotland, het Lake District en Wales vertrekken we richting DORCHESTER. Vanaf de hoofdweg naar CERNE ABBAS is een zeer steile afdaling, waarbij de weg zelfs nog door een riviertje loopt, een heel aparte ervaring. In CERNE ABBAS geen borden richting camping, dus vragen we een krasse “local” om hulp. Hij wijst ons prima de weg. De camping ligt “up the hill” en na korte tijd komen we op Giant Head Caravan & Camping Park).  Het is de meest oubollige camping tijdens onze vakantie met sanitair van 50 jaar terug, maar schoon en met een riant uitzicht op het dal.

Een half uur later arriveren Anja en Maarten Ingelse. We zetten snel de luifel op en kletsen flink bij en eten buiten in de zon.

’s Avonds rijden we met z’n vieren naar het Sherborne Hotel voor een “warming-up drink” en verdere instructies over de komende cricketweek en het hierin te houden drielandentoernooi (Engeland – Denemarken – Nederland), dit maal georganiseerd door de Engelse “Fortyclub”. Baai Lubbers onze 3e campinggenoot is in nog geen velden of wegen te zien. Na een gezellige kout, velen zagen elkaar na lange tijd voor het eerst gaan we weer terug naar de camping waar we met z’n vieren onder het genot van een natje en een droogje nog tot in de late uurtjes nakletsen.

Zondag 18 juli

We vertrekken tijdig naar het cricketveld van de Sherborne School, waar om 11.30 uur de koffie klaar staat. Om 12.00 uur begint onze eerste oefenwedstrijd tegen Wales over fifties. De Welshmen gaan eerst batten en scoren in hoog tempo meer dan 200 runs. De “tea” tussen de innings ziet er voortreffelijk uit, echt genieten. De Engelsen zijn hier ware meesters in. Daarna gaan wij batten, maar het scoringstempo ligt veel te laag en derhalve verliezen we.

Om 18.30 uur zijn we terug op de camping en inmiddels is Baai Lubbers, onze 80- jarige umpire ook present. Maarten en Carel helpen hem met het opzetten van z’n tent en daarna hebben we gezellig met z’n vijven buiten zitten borrelen en gegeten. Anja maakt heerlijke soep, Corrie een lekkere salade en Maarten eieren met bacon. We sluiten af met koffie en daarna gaat ieder z’n eigen weg. Een zeer geslaagde dag met mooi weer.

Maandag 19 juli

Na later blijkt gaat het debat tussen Maarten en Baai over Indianen. Zij wassen volgens Baai hun kleren in de rivier en trekken het dan weer nat aan om het zo op hun lichaam te laten drogen in de wind. Omdat hij maar één onderbroek bij zich heeft is hij vroeg opgestaan, heeft deze gewassen en is er vervolgens een uur mee buiten in de wind rondgelopen om hem te laten drogen.

Vandaag spelen we onze tweede oefenwedstrijd op de “Terraces”, het veld van de Sherborne Cricketclub tegen de “Wessex Stags”. SGS gaat eerst batten en maakt een redelijke score (± 180 runs). We verliezen weer omdat zij een “century-maker” in hun midden hebben, die er in “no time” meer dan 100 maakt (in totaal heeft hij dit nu al meer dan 150x gepresteerd). Een ware prestatie!!

Na afloop drinken we nog wat en daarna kleden we ons om voor de openingsceremonie (ook Anja en Corrie doen dit in een kleedkamer, want terug naar de camping is toch wel wat ver). Om 20.00 uur begint in de “Memorial Church Hall” (Digby Hall)  de officiële openingsceremonie van het drielandentoernooi.
De avond wordt geopend door de president van de Engelse “Forty Club” en daarna worden we officieel, namens de burgemeester welkom geheten. De beker, al vier jaar in het bezit van SGS, wordt op ludieke wijze door Jan Willem Heshusius, onze tourleider, overhandigd aan de gastheren, waarbij hij nadrukkelijk de hoop uitspreekt dat we er alles aan zullen doen om hem ook dit jaar weer mee te nemen naar Nederland.

Heerlijke wijn en hapjes staan klaar om e.e.a. luister bij te zetten. Er heerst in de Digby Hall een ongedwongen sfeer, iedereen haalt weer oude koeien uit de sloot en er wordt veel bijgepraat, tenslotte zien velen elkaar na een jaar weer voor het eerst terug. Een gezellig begin van de tour.

Na afloop gaan zo’n 80 personen op zoek naar een eetgelegenheid in de stad. Met z’n dertienen kiezen we voor een Tandoori eethuis. Amin, Pakistaan van geboorte, onze aanvoerder, vertelt ons vooraf alles over de overheerlijke gerechten die we kunnen verwachten. Het is even later echt smullen geblazen!!

Voldaan keren we om 00.30 uur terug naar de camping.

Dinsdag 20 juli

Na het ontbijt rijden we om 11.15 uur wederom naar de “Terraces” voor de volgende wedstrijd tegen het Engelse “Presidents Team”. Dit keer winnen we.

Tijdens de wedstrijd gaat Corrie samen met Joke de Leede naar Sherborne om wat te winkelen. Het is een leuk oud stadje met mooie, veelal dure winkels. Ze koopt souvenirs voor de kinderen. Het winkeltje verkoopt veel mooie dingen, o.a. schitterend glaswerk en eetserviezen. Ook Joke koopt dezelfde souvenirs.

Onderweg kopen ze nog bij de plaatselijke groenteboer kersen om deze later op het cricketveld uit te delen. Joke wijst nog een paar leuke restaurantjes aan en anderhalf uur later keren ze terug naar het cricketveld.

Het is vandaag prachtig zonnig weer met in de loop van de dag veel wind. Na afloop wordt op de eerste overwinning een gezellig biertje gedronken.

 Om 20.00 uur rijden we naar de Sherborne School voor de barbecue. Achter de Abbey (volgens zeggen produceert geen klokkentoren ter wereld meer geluid dan deze) is naast het sportcomplex van de Sherborne School in de tuin een barbecue opgesteld.

De organisatie is niet geweldig, aanvankelijk staan er geen stoelen en tafels om te zitten en de bar is alleen te bereiken via een gammele stenen trap.

Gelukkig hebben we heerlijk gegeten en lekker gedronken en veel vrienden opgedaan. Corrie heeft vanaf nu een heuse “pen pal”, genaamd Liz Wilson.

Voldaan keren we ’s avonds naar de camping terug.

Woensdag 21 juli

Vandaag heeft Carel een rustdag en zijn we in de gelegenheid om de omgeving wat te verkennen. Eerst genieten we van een lekker ontbijt, daarna ruimen we de caravan nog wat op en omdat het buiten nogal mistig is drinken we in de caravan nog koffie. Gelukkig trekt de grondmist snel op en om ± 12.00 uur vertrekken we richting CERNE ABBAS, een mooi historisch en pittoresk dorpje dat we als we de berg afdalen in de zon sprookjesachtig zien liggen.

We rijden door het dorp naar het vieuwpoint om de attractie van dit dorpje de “Cerne Giant” te bekijken, een 60 meter grote préhistorische figuur, op de tegenover dit punt gelegen heuvel. Misschien is het 2000 jaar oud of 350 jaar, exacte gegevens zijn helaas niet bekend. Hier komen we de bus met de dames van de spelers tegen op hun “mystery tour”.

We wandelen er naar toe, maar in wezen is dit niet zinvol, want boven aangekomen zie je buiten het bordje van de “National Trust” niets. Vervolgens rijden we terug naar het centrum en bekijken eerst de oude kerk en daarna de 934 jaar oude Abbey, met zijn oude grafstenen en de bron, die volgens een legende hier is ontstaan toen een geestelijke met een stok op de grond sloeg.

Het dorpje bestaat verder uit veel zeer oude huizen en gezellige, goed bekendstaande “pubs” en “inns”.

We vervolgen de route naar GODMANSTONE, op ca. 5 mijl van CERNE ABBAS, waar zich de smalste inn van Engeland bevindt. Schitterend, met mooie “hanging baskets” en gebouwd in de stijl van een “Dorset Cottage”. Het is van oorsprong een oude hoefsmederij uit de 18e eeuw. King Charles liet hier ooit zijn paard beslaan en toen hij vroeg om een drankje, kreeg hij als antwoord dat er niet geschonken mocht worden omdat de hoefsmid hiervoor geen vergunning had. De koning verleende hem toen ter plekke een vergunning. Binnen kunnen ± 20 mensen zitten. We nemen home made gebak met koffie en laten ons binnen en buiten deze unieke inn, genaamd “The Smith Arms”, fotograferen.

Op de terugweg naar Sherborne nemen we de afslag UPCERNE. Na ca. 2 km komen we in een volledig gerenoveerd gehucht (heritage) met typische “cottage” woningen, voorzien van nieuw riet. Ertussen staat een leuk klein kerkje. Heel apart, of de tijd heeft stilgestaan.

Onze campingbaas vertelt ons later dat vroeger een rijke bankier dit dorpje heeft opgekocht en zeker 11 originele “cottage” woningen heeft platgewalst. M.u.v. het kerkje is derhalve het hele dorpje nieuw. In het grote landhuis woont nu een Australische baron. Er is geen toeristisch bordje meer te vinden, werkelijk grappig om te zien.

We rijden via MINTERNA GARDEN naar het cricketveld waar SGS speelt tegen de Denen. Het is een eenzijdige wedstrijd, die met overmacht door SGS wordt gewonnen.

Terwijl we heerlijk in de zon nog wat zitten na te praten en te borrelen krijgt Corrie een cricketbal van de Engelsman Ron Hart, die zich staat in te spelen voor de beslissende wedstrijd de komende dag, tegen haar gezicht, maar de schade valt na flink “ijzen” gelukkig mee.

Terug op de camping maakt Corrie voor ons vieren een “Indian curry” (Baai eet met andere cricketvrienden in Sherborne), Anja verzorgt de komkommer/tomatensalade, Maarten verzorgt de wijn en de koffie na afloop en Carel dekt de tafel. Het is reuze gezellig en om half twaalf gaan we pas aan de afwas en daarna vlug onder de wol.

Baai keert om 00.30 uur terug op de camping; gelukkig is hij samen met Ruud Don Griot, een alleen staand persoon uit onze groep overdag gaan shoppen en heeft hij nu weer nieuwe schoenen, shirts, boxershorts en scheergerei, dus geen indianenverhalen meer!!

Donderdag 22 juni

We staan om 08.30 uur op want er is veel te doen. Carel breekt eerst de voortent af. We willen hem droog inpakken, omdat we de volgende dag vertrekken en vanavond is het slotdiner waardoor we pas laat op de camping terug keren. Uiteindelijk is het een briljant idee gebleken, want de hoosbui van die dag zou ons anders de nodige hoofdbrekens hebben bezorgd om vrijdagmorgen tijdig te vertrekken.
Carel is vandaag gastspeler bij het Engelse “Presidents Team”, dat tegen de Denen speelt. SGS speelt om de beker tegen de Engelse “Forty Club”.

Op tijd arriveren we op het cricketveld en het belooft een mooie dag te worden tot om 14.00 uur een wolkbreuk losbreekt, beide velden staan in mum van tijd blank. We gebruiken vervroegd de “tea” en gelukkig keert de zon terug en kunnen we een uur later de wedstrijden weer aanvangen.

De Denen, winnen door de Nederlandse inbreng van Johan Vriezen, die een harde 82 runs maakt van het Engelse “Presidents Team”.

Daarna gaan we met z’n allen kijken naar het slot van de wedstrijd tussen de Engelse “Forty Club” en SGS. Al spoedig blijkt dat de Engelsen niet in staat zijn het totaal van SGS te benaderen en daarom winnen we voor de vijfde keer op rij de beker. Een unieke prestatie en een enorme domper voor de Engelsen.

Buiten drinken we nog wat en wonen de prijsuitreiking bij daarna steken we ons snel in kleedkamer in ons feesttenue voor de afscheidsavond met dinerdansant in de eetzaal van de Sherborne School. De zaal is gezellig aangekleed en de tafels zijn keurig gedekt. Het driegangen menu wordt achtereenvolgens opgediend.

Tijdens de koffie zijn er nog de traditionele speeches door de voorzitters (presidents) van de drie cricketbonden. De prijzen voor de beste spelers en de beker voor de persoon met de meeste verdienste worden uitgereikt. De laatste prijs wordt door ons lid Louis de Bruin, die hem vorig jaar heeft ontvangen, uitgereikt.

Daarna start het dansfestijn op disco muziek met fel flikkerende lampen, werkelijk verschrikkelijk voor dit gezelschap. Bij de Engelsen gaat een combinatie van dansen en eten schijnbaar niet samen. Laten we maar zeggen: landwijs – landseer.

Er wordt gedanst en om 23.00 uur (24.00 uur Nederlandse tijd) wordt er omgeroepen dat Corrie jarig is. De Engelsen, Denen en Nederlanders zingen uit volle borst haar het “Happy Birthday” toe. Heel leuk om zo je verjaardag te zien inluiden. Van onze SGS vrienden krijgt ze een felicitatiekaart met alle namen en de beste wensen erop.

Tegen middernacht nemen we afscheid van elkaar want velen zien we dit jaar niet meer. We rijden terug naar de camping en om één uur liggen we in bed. Terugkijkend zeggen we tegen elkaar: Het is een geweldig drukke, sportieve week geweest, maar zonder meer de moeite waard.

Vrijdag 23 juli

Baai, ons 80-jarig heertje, is inmiddels al gepakt en gezakt vertrokken, want hij heeft een ontbijtafspraak met de overige cricketers in de Sherborne School en vervolgens gaat hij op z’n eentje naar Schotland (GLASGOW). Daarna gaat hij naar EDINBURGH en een weekje later hoopt hij via NEWCASTLE weer terug te keren naar Nederland. We wensen hem bij vertrek alle goeds en hopen dat alles onderweg goed zal gaan met deze fysiek krachtige, niet te stuiten oude man (pillen heeft hij in ieder geval genoeg bij zich)!!
We drinken met Anja en Maarten nog koffie en bij ons vertrek krijgt Corrie nog een heerlijke fles rode wijn.

Hiermee komt een eind aan dit gezellig samenzijn en keren we voldaan via Dover – Calais terug naar Nederland.