Still Going Strong Cricket Club

Verslag van het Drielandentoernooi, gespeeld op ACC, van 17-19 juli 2007

Na een jaar vol overleg over tenten, eten&drinken, teamselectie en ontvangst ten stadhuize was het eindelijk zover. Half juli arriveerden onze gasten uit Denemarken en Engeland in Amsterdam voor de strijd om de Axel Morild Trophy. Vielen de mussen vorig jaar in Rutland nog van het dak en werd de Vierdaagse van Nijmegen afgelast vanwege de hitte, nu miezerde het. In het programmaboekje was het gehele Drielandentoernooi Programma te vinden.

De oefenwedstrijd tussen de Engelsen en de Denen op het mooie ABN-AMRO Bank-veld in Amstelveen kon gewoon doorgaan, want het klaarde bijtijds op. Een mooie gelegenheid om eens te kijken wat voor vlees we in de kuip hadden aan deze tegenstanders. Het moet me van het hart dat ik daarna vol vertrouwen naar de confrontaties uitzag. De verjonging had nog niet toegeslagen in den vreemde. Er liepen wat liabilities rond in het veld, die het moeilijk zouden hebben tegen de fine fleur van het vaderlandsche Veteranencricket, de geoliede machine van aanvoerder Amin Kasam. Ze moesten van goede huize komen om ons te kloppen, maar je weet maar nooit.

Op maandag 16 juli waren VVV en Kampong gastheer in de oefenwedstrijden tegen SGS-selecties.

Maandagavond vond de feestelijke opening van het toernooi plaats bij gastclub ACC. Het weer tartte iedere beschrijving: De zondvloed komt er nog het dichtste bij. Het had mij niet verwonderd als het clubhuis met inhoud was weggedreven en voorzitter Duco Ohm met vaste hand het schip aan de grond had laten lopen bij de Grebbeberg. Donnerwetter, dat beloofde wat. Tijdens de receptie werd er gloedvol gespeeched door voorzitter Max de Bruin van ACC, the opposing captains, de Ere-voorzitter van SGS: Hear, hear. Voor de wedstrijden tegen het Presidents Elftal was een nieuwe prijs in het leven geroepen. Iedereen probeerde een gunstig formaat op voorhand zeker te stellen om ook deze cup in de prijzenkast te krijgen, maar de voorzitter van de Toercommissie gaf geen krimp en zei dat hij wel uit zou maken wie ermee naar huis zou gaan. Je kan niet alles tot achter de komma regelen. Na de geanimeerde borrel met bruisdrankjes en lekkere hapjes deed het taxi-rijdend deel der Natie zijn uiterste best om het Loopveld niet te vinden. Zelfs na diverse telefonische aanmaningen om alle beschikbare transportmiddelen naar ACC te sturen. Boottaxi's waren ook welkom geweest. De velden stonden bijna blank. Het moest een keer ophouden met regenen. Fingers crossed.

En zie. Op de eerste speeldag scheen de zon. Weliswaar konden de wedstrijden pas beginnen om 13.00 uur, toen een hardnekkige regenwolk eindelijk opkraste, maar op een paar natte plekken na waren veld 1 en 3 op ACC goed bespeelbaar. Baan 2 was nog voor de (bad)eendjes. De Deense aanvoerder zag evenwel nog een bui hangen en zond na een gewonnen toss SGS naar de wickets. Van den Berg runde zichzelf vakkundig uit. De A uit Ja! galmde nog na, of de bails lagen er al af bij de wicketkeeper. Ontroostbaar zonderde hij zich af met zijn vrouw, zodat hij zijn teamgenoten niet onder ogen hoefde te komen. Witteveen (30) en Muis (54) vermaakten zich prima met de bowlerij, maar gingen uit voordat ze blijvende schade hadden kunnen aanrichten. Dat verzuim werd meer dan goedgemaakt door maitre Lubbers (103), die gedegen aan een innings bouwde met af en toe een versnelling. Eens temeer bleek dat Engelse umpires ("I had enough of him") er niet moeilijk over doen om iemand, die de bal ziet als meloenen, LBW te geven, al verdienden bal en bowler geen wicket. Straten en Dreis gingen terecht ten onder aan hun onorthodoxe aanpak van lange, rechte ballen. Captain Kasam (18) gaf vrolijke klappen, zodat het totaal een gezonde 245 voor 7 bereikte na 45 overs. Gronland 9-0-29-3 en Hansen 9-0-42-3 hadden reden tevreden te zijn over hun bowlen. Het fielden van de Denen bood "room for improvement".

Na de lunch was de krachtmeting snel voorbij. Na 10 overs stonden er 10 runs op het bord. Slagenridders werden snel ingerekend en de prikkers maakten er al helemaal geen wedstrijd van. Vorig jaar in Rutland deden de Denen ook al geen moeite om een totaal te passeren. Toch een vitaal onderdeel van het willen winnen. Na 119 voor 9 hadden ze toch leuk meegedaan.

Bowlingcijfers om van te smullen natuurlijk bij SGS: Balk 6-4-3-0, Wallinga 6-2-9-0, Witteveen 9-1-25-3 en Kasam 5-2-5-2. Een lekkere opwarmer voor de verwachte finale tegen de Forty Club.

Woensdag 18 juli eindelijk cricket weer, een stralende zon maakt zonnebrand olie een eerste levensbehoefte.

De Forty Club trad tegen Dansk XL aan met twee wijzigingen ten opzichte van het winnaars team van 2006. Eerst battend kwamen ze maar moeilijk los (55 voor 4 uit 22 overs). Hierna ging het echter hard zodat de Engelsen toch een totaal van 227 konden neerzetten. De Denen hadden hier geen antwoord op. Het scoringstempo kwam nooit hoog genoeg en de wickets bleven vallen zodat het einde kwam op 106 runs en dus vroeg aan het bier.

Op het tweede veld gaat SGS de strijd aan om de Presidents XI Challenge Cup. Deze Cup is dit jaar voor het eerst in het leven geroepen. Winnaar is het team dat tegen het elftal van de President het beste resultaat neerzet. Werden deze wedstrijden in het verleden afgedaan als “bierwedstrijden”, nu is er een heuse prijs aan verbonden.

SGS wint de toss en gaat eerst fielden. Vanuit de doelstelling echter niet juist gehandeld. Als het elftal van de president een off day heeft dan kan SGS geen hoog totaal voor weinig wickets neerzetten. Zo erg wordt het echter niet. JanWillem Heshusius slaat in de 5e over toe en dat brengt Gerard de Leede naar het wicket. Samen met Dave Ellis bouwen de vazallen in een rustig tempo van 3 runs per over aan het totaal. Vanaf de dertigste over gaat het tempo door Andre Dikmoet met enkele forse klappen omhoog. Na enige rekenarij blijkt dat onze capain de overs van de bowlers niet goed geteld heeft. Hierdoor mag Raimond voor de laatste over terugkomen om nog een heuse truc uit de hoge hoed te toveren (8/-/36/6).

Vanaf de 10e over zat SGS op het gewenste tempo en ondanks goed bowlen van vooral Andre Dikmoet (8/-/33/3) en Rob Dhondai (7/-/25/5) bracht het partnership van Salim A. Mohammad en Mark Hillen (70 runs uit 17 overs) de zege binnen bereik. Toch bleken de laatste 7 runs uit 3 overs de moeilijkste. Nog 5 runs moesten in de laatste over binnen gehaald worden en dat lukte op de voorlaatste bal. Het hattrick kratje werd begrijpelijkerwijs met plezier aangeboden en genoten.

Donderdag was een stralende zomerdag. Het veld lag er picobello bij. The batsmen were queuing up. Captain Kasam won de toss, vol vertrouwen dat zijn kanonnen niet zouden zwijgen. Het vuurwerk bleef uit. Witteveen werd mooi gevangen op de boundary. Van den Berg (54) kende een snelle, lucky start, maar viel daarna stil. Muis ging daardoor uit uit ergernis. Lubbers (23) ging uit uit verbazing over een opgestoken vinger. Booij had boze plannen, maar een foutenfestival bij de scheidsrechters deed hem de das om. Straten liet bat weg. Ingelse kreeg de full-pitch niet onder controle. Zo had iedereen wel een reden om geen stempel op de wedstrijd te drukken. Boundaries waren schaars; alle runs moesten gelopen worden en dat schoot niet echt op. Eindtotaal; 181 voor 9. Vier runs per over in een finale is vaak niet genoeg, dus zouden we de Engelsen uit moeten gooien.

In de pauze tussen de innings werd een bank met naamplaatje aangeboden door voorzitter Duco Ohm aan mevrouw Ans van Weelde, als eerbetoon en herinnering aan haar markante echtgenoot, ons erelid Henk van Weelde, die altijd een trouw bezoeker en deelnemer was van wedstrijden van ACC, SGS en het Drielandentoernooi. Gloedvolle woorden, mooie beelden.

Daarna moesten de matadoren van SGS het gras opvreten. De innings van de Forty Club kabbelde voort onder de vereiste runrate. Iedere keer als ze het initiatief wilden grijpen, sloegen ze de bal keurig in de handjes van kundige fielders. Hun topbats kwamen niet af en de staart was wel erg lang. De bowlers gooiden kennelijk in the right areas, want op 128 runs hadden we ze allen ingerekend. Weinig extra's en een goede veldbezetting droegen daaraan bij. Met dank aan Eldering 9-1-20-4, Witteveen 9-2-19-0, Kasam 5-0-20-3.

Voorzitter Ohm stond na afloop glunderend klaar met de vloeibare felicitaties, handig verzameld in een koud kratje. De prijsuitreiking ging van een leien dakje. De Axel Morild Trophy staat fris gepoetst te glimmen in de kast. De Presidents Cup was wel een prooi voor de Forty Club op basis van het relatief hoogste totaal, afgezet tegen het aantal verloren wickets, gemaakt tegen de Presidents XI, een keuze-elftal uit de gestaalde kaders van SGS. Om met wijlen Bert Umans te spreken: "Het had voor hetzelfde geld net zo goed andersom kunnen zijn."

Schouderklopjes alom voor de helden, die op een voor veteranen hoog niveau hadden gestreden voor de eer van het Vaderland.

Veel dank aan ACC. Het clubhuis was een warm thuishonk, de verzorging door de vrijwilligers olv. Jana Vervelde was top. De heer Samaranch zou zeggen: "The best games ever." Het weer zat mee op de toernooidagen. Ik neem aan dat spelers en het enthousiaste publiek allemaal aan hun trekken zijn gekomen.  De spelers zagen er gelikt uit in hun gesponsorde Randstad-outfit, met dank aan Amin Kasam en Theo Straten. De umpires moeten de video's van Stef Egging nog maar eens nakijken. Voor een gezonde blos op de wangen. Met alle respect voor de leiding, natuurlijk. Er was vrijwel geen wanklank te horen. Het toernooi werd besloten met een buffet-dansant in het Holiday Inn, alwaar nog meer prijzen, decoraties en bekers een nieuwe eigenaar kregen. In die warme gloed nam iedereen afscheid van elkaar. Tot volgend jaar, in Denemarken. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Namens de toercommissie een welgemeend; "Three Cheers!"

Eric Booij (& Raimond van den Berg)

Foto's Donald Noorhoff en Stef Egging

Drielandentoernooi op ACC

Een nabeschouwing

Oh wat hebben wij geboft met het weer. Maandagavond konden wij met een hoosbui het clubhuis inspoelen. Het werd een geweldig geslaagde openingsavond en velen zochten pas laat het hotel op. Wij kregen een voorproefje van wat wij op ACC mochten verwachten tijdens het toernooi.

De eerste wedstrijddag werd begonnen met een uur vertraging vanwege regen maar daarna bleef de zon alle dagen schijnen! De zeer geslaagde BBQ is voor herhaling vatbaar. Vriendschappen werden hernieuwd en iedereen had lof voor de organisatie zowel voor onze toercommissie als de ACC crew.

Woensdag was het een vrije avond, hoewel  er weinig haast gemaakt werd met het verlaten van ACC; die Mokumers weten er  toch wel wat van te maken en als dan dochter Jana van ons Erelid Klaas Vervelde de touwtjes in handen heeft dan kan het niet fout gaan. Zij werd overigens goed gesteund door o.a. Matthew, een Ier die wij graag bij SGS wilden hebben maar die pas 32 bleek te zijn. Jammer, maar hij moet nog even wachten…. In de middag werd het gezellig toen een 40-tal dames van een door Truus (van Joep Hesseling) georganiseerde stadwandeling terug waren.

De Donderdag was voor mij een dag vol hoogtepunten:

Louis de Bruin en Bill Reader waren naar Amstelveen gekomen om hun vrienden te ontmoeten. In de middag werd door SGS een fraaie teakhouten bank aan ACC aangeboden ter nagedachtenis aan Henk van Weelde, die van beide verenigingen erelid was!

Onze lieve Ans had de uitnodiging om de bank aan ACC aan te bieden aanvaard en was gelukkig al erg vroeg aanwezig. De beide Maxen de Bruin en Guido Dukker namen namens ACC de bank in ontvangst. Ans was erg ontroerd en stelde het gebaar van SGS erg op prijs. Ik mocht haar nog in de bloemen zetten. Tijdens haar verblijf op ACC was zij druk met het ontmoeten van goede vrienden en vriendinnen en zo zag ik o.a. Paul Meyer, Pieter van Vliet, Rob, Hans en Ferry Dukker, Hans Honsdrecht, Ans Diepeveen, Bill Reader en Louis de Bruin bij haar onder de parasol.

De afscheidsavond werd door 110 mensen bezocht en mag zeer geslaagd genoemd worden. Het buffet was uitstekend èn de livemuziek van Eemjazz was uitstekend. Er werd volop gedanst.

Tijdens het buffet mocht ik, als bekerhouder, de beker voor een True Gentleman uitreiken aan David Speyer en zijn vrouw Janice. David ken ik al ruim twintig jaar als deelnemer aan het toernooi. Altijd een betrouwbare umpire en zijn vrouw een voortreffelijke scoorster.

Om  23.30 was het allemaal voorbij – er werd afscheid genomen en een ieder zocht zijn hotel weer op.

SGS mag op een zeer geslaagd toernooi terugzien – er waren een paar schoonheidsfoutjes maar die werden slechts door een enkeling opgemerkt. Bravo Toercommissie – “well done” !

Duco Ohm