In Memoriam Hans Knebel (01-01-1916
- 27-01-2015) lid sedert 1961
!
Op 1 januari kon ik hem
feliciteren met de behaalde mijlpaal van 99 not out maar Hans insisteerde dat
het bereiken van het 100e levensjaar beter klonk. En nu, slechts vier weken
later, moeten wij , toch nog onverwacht, afscheid nemen van ons oudste lid.
Ik bezocht hem, mijn
dorpsgenoot, trouw iedere maandagmiddag maar moest gisteren overslaan i.v.m. de
crematie van Gertjan Groot. Vanmorgen was de deur van zijn kamer afgesloten en
kreeg ik te horen dat hij vroeg in de ochtend was overleden. Zijn laatste wens,
zijn dochter Madelon nog één keer zien, werd hem niet gegund. Zij landde kort na
de middag op Schiphol.
Na mijn laatste bezoek aan
Hans in het Larense Theodotion heeft hij eigenlijk al afscheid van mij genomen.
Hij had noch de kracht noch de motivatie om door te gaan. “Duco het is mooi
geweest , het hoeft niet meer, ik ben moe” waren zijn afscheidswoorden toen ik
hem de laatste keer verliet.
Zijn laatste jaren zijn niet
eenvoudig geweest. Veel kleine en grotere kwaaltjes kluisterden hem aan een
rolstoel en noopten ook tot regelmatige ziekenhuisopnames. Zijn gehoor- en
zichtvermogen gingen achteruit en Hans leefde eigenlijk alleen op als er bezoek
kwam en hij kon praten over Ajax, HVV en HCC, de Hilversumsche CC, SGS en de
bijeenkomsten van de oudere SGS-ers in Bunnik met een etentje na, de spoorweg in
Birma waaraan hij als krijgsgevangene gewerkt heeft (ook dat hij over die
periode nooit soldij heeft ontvangen !) en zijn tijd bij de cavalerie in
Nederlandsch Oost Indië (Indonesië kon hij niet uit zijn mond krijgen en
Nederlandsch moest echt met ‘sch’ op het eind net als bij de Hilversumsche CC
!). Hij was tot aan zijn dood glashelder en herinnerde zich namen beter dan
ik….. Klagen deed hij niet. Integendeel hij was dankbaar voor de uitstekende
zorg die hij in Theodotion kreeg : niets was er de verpleegsters teveel en hij
kende hen allemaal bij hun voornaam ! Ook kreeg hij trouw bezoek van zijn neef
Hans en de dames Joke Lookman en Marja Stuyt die alles voor hem deden en hem
echt verwenden.
Zijn dochter Madelon die in
Zuid Amerika woont en waar Hans vroeger vaak overwinterde belde mij ooit op om
zijn verhuizing van een werkelijk prachtige verzorgingsappartement in Bussum
naar een akelig kille kamer in Laren te melden. In die kamer is hij nooit echt
gelukkig geworden maar leefde op toen hij in augustus een ruimere en lichtere
kamer kon betrekken. Die had hij eerder kunnen krijgen maar hij wilde eigenlijk
niet meer verkassen.
Hans was een fanatiek
Hilversum lid, speelde daar tot op hoge leeftijd bij de veteranen en toen hij
stopte eiste hij de witte jas op en ging umpiren. Toen hij ook dat niet meer
kon was hij een van de trouwe leden die zaterdag en zondag naar een team van
zijn Hilversumsche kwamen kijken. Het huidige, sterk verjongde, Hilversumsche
zal hem, hun erelid, mogelijk niet eens kennen.
In de winter had Hans , toen
hij nog mobiel was, twee hobby’s : Ajax bezoeken als het thuis speelde en zeer
trouw de winterevenementen van SGS bijwonen, waarbij hij jarenlang door de te
vroeg overleden Jan Kappelle of Jan Smit vergezeld werd. Met de jaren raakte hij
ook deze hobby’s kwijt en Ajax volgde hij nog op de TV.
Ik, en velen met mij zullen
deze sympathieke man missen en zeker niet snel vergeten.
Hans, rust nu maar zacht, je
hebt het meer dan verdiend.
Duco Ohm 27-01-2015
|