Still Going Strong Cricket Club

17 maart 2018 : Architectuurwandeling in Rotterdam

Op zaterdag 17 maart hadden onze warm aangeklede SGS-ers een zeer interessante architectuurwandeling door het centrum van Rotterdam.
Het was zeer koud en winderig maar we starten rond 13.00 uur met 27 deelnemers onder leiding van een deskundige gids, architect Michiel Groothoff van ARCHITECTURE tours.

De ontvangst met koffie/thee en gebak was in de Weenazaal van de sfeervolle Brasserie Engels op de begane grond van het Groothandelsgebouw op het stationsplein. Vervolgens konden we weer eens bijpraten tijdens een heerlijke sandwichlunch en een kommetje vers fruit.

Onze gids begon de rondleiding in het Groothandelsgebouw met een stukje historie over het ontstaan van dit gebouw. Door het stadsbombardement op het centrumhart van de stad door de Duitse luchtmacht in mei1940 was het Gemeente-bestuur van Rotterdam bang dat de groothandel zich na de oorlog naar Amsterdam zou verplaatsen. Daarom werd al in de oorlog besloten om in het centrum een enorm verzamelgebouw van beton en glas voor de groothandelaren te bouwen met zowel kantoren als ruimten voor goederenopslag. Het gebouw uit 1952, ontworpen door architecten Ir.van Tijen en Maaskant, is bijzonder door zijn omvang (destijds de grootste van ons land) en door de logistiek van het in- en externe verkeer: expeditiestraten op 3 niveaus in de binnen-terreinen maken een effectieve aan- en afvoer van produkten mogelijk. De vormgeving wordt bepaald door een horizontale ordening van de lange gevels en talrijke decoratieve details zoals meanderende borstweringen op de terugliggende bovenetage en de roede-indeling in de raamkozijnen. Op de bovenste etage is een bioscoop waarbij na afloop van de filmvoorstelling het filmdoek wordt weggeschoven zodat er een panoramisch uitzicht op de stad wordt geboden.

Vervolgens gingen we naar het nieuwe volledig vernieuwde HSL Centraal Station, een indrukwekkend groot en zeer modern station met een gevouwen dakconstructie, ontworpen door het Arch.team CS,coöperatie van architectenbureaus Benthem Crouwel Architecten, Meyer en Van Schooten en West 8. Ontworpen als knooppunt van openbaar vervoer en stadsentree naar het centrum. Het oude station uit 1957,ontworpen door stationsontwerper S.van Ravesteijn welke het oude station Delftse Poort verving, is in 2007 gesloopt en tijdelijk vervangen door het zg. “smurfenstation” totdat het nieuwe station op 13 maart 2014 officieel heropend werd door Koning Willem Alexander. De zeer grote ruime stationshal met indrukwekkende overkapping en grote glazen entreepui is vrij van kolommen en leidt de reizigers naar de perrons met 13 sporen, geheel overdekt met grote overkapping welke ondersteund wordt door stalen vork-constructies. De onderzijde van de overkapping van de stationshal is bekleed met speciaal behandelde houten delen van larikshout dat een uiterlijk geeft van blank hardhout en bijdraagt aan de goede akoestiek en warme sfeer in de hal. De dakrand aan de buitenzijde is bekleed met dunne vlakke roestvrijstalen delen welke bij het uitzetten en krimpen telkens een wisselend reflecterend beeld vertonen. De roodbruin kleurige natuurstenen vloer loopt door tot over het grote stationsplein en een mooie verbinding krijgt met het Kruisplein naar het centrum.

We vervolgen onze route via het Kruisplein naar het nieuwe opgebouwde stadscentrum van na de oorlog. De grens van vroegere nog bestaande bebouwing en de wederopbouw van na het stadsbombardement wordt aangegeven door in het trottoir verwerkte spotlights waarin een vlammenvignet  de richting  aanwijst van het verwoeste centrumgedeelte. Op de hoek van Kruisplein met Schouwburgplein, bij het nieuwe hoge Calypsogebouw, ligt op het trottoir een grote ronde natuurstenen ornament met ingegraveerde plattegrond van het centrum waarin het verwoeste gedeelte in matgrijze kleur staat aangegeven. Het schouwburgplein bij de schouwburg De Doelen en het bioscoopcomplex naast dit plein is onderdeel van het Basisplan voor de wederopbouw van Rotterdam uit 1946.Het multifunctionele stedelijke plein met de typische rode beweegbare “hijskranen” waarin de pleinverlichting zit verwerkt is ontworpen door arch.bureau West 8. Onze route gaat richting Lijnbaan uit 1953,de bekendste winkelstraat van Rotterdam ,(genoemd naar de vroeger aanwezige touwslagerij tussen 1667 en 1845) en was de eerste autovrije winkelboulevard van Europa. Terugliggend van de winkelbebouwing staan verspreid over de hele lengte hoge woongebouwen vanaf Weena-Zuid tot het Binnenwegplein. Het hele plan is ontworpen door van J.H. van den Broek en J. Bakema die een nieuwe visie vertaalde in stedebouw en architectuur.

Door kou overmand maakten we pauze bij het Schielandshuis (uit 1780) met VVV-kantoor waar in de kelderruimte een volledige maquette van Rotterdam een mooi overzicht van de stad bood. In het cafégedeelte werden we getrakteerd met een drankje door Herman van der Horst vanwege zijn verjaardag (82 jaar!). Het oude pand had vroeger de functie als kantoor van het Hoogheemraadschap (polderbestuur).

Nadat we allemaal weer opgewarmd waren begaven we ons via de Coolsingel richting het imposante nieuwe gebouw van de Markthal, ontworpen door arch.bureau MVRDV, waarbij ook de kubusvormige appartementen bij de Blaak staan, ontworpen door arch.Piet Blom. Dit is vlakbij de Oude Haven,een van de oudste havens in het centrum van Rotterdam. Na de afdamming van de Rotte ter hoogte van de Hoogstraat ,de Middeldam, bleef zuidelijk daarvan een stukje rivier over welke in verbinding staat met de Maas. De Markthal werd officieel geopend door koningin Máxima op 1 oktober 2014. Het grijze gebouw is als een hoefijzer in boog-vorm gebouwd. Tussen de binnen- en buitenboog zijn appartementen gebouwd tot in de boogoverkapping. Beide kopse zijden hebben een glazen gevel van elastische gelamineerde glaspanelen (vierkant 148,5 cm) en opgehangen in een kabelnet-gevel van 34m hoog en 42 m breed, de grootste van Europa! Bij harde wind of storm kunnen de glasgevels wel tot 75 cm heen en weer buigen. De binnengevel is bekleed met een 11.000 m2  groot kunstwerk van Arno Coenen en Iris Roskam, getiteld “Hoorn des Overvloeds”. Het toont sterk uitvergrote vruchten, groenten, granen, vissen, bloemen en insecten. De digitale animatie werd opgedeeld in blokken en geprint op 4.000 m2  geperforeerd stalen panelen waardoor er een goede akoestiek ontstaat. Op de achtergrond ziet men door de glazen gevels in de verte de Grote of St.Laurenskerk en aan de andere zijde de kubuswoningen met zgn. potloodtoren. Nadat we de sfeer van de markthal binnen met grote bewondering hebben bekeken werd de wandeling voortgezet richting Grote of St. Laurenskerk aan het Grotekerkplein, een Gotisch kerkgebouw uit de 16e eeuw dat in 1645-1646 voor de 2e maal voorzien werd van een nieuwe spits tot de huidige hoogte in barokke stijl door Dirc Davidszoon Versijde. De kerk is het enigste overblijfsel van het middeleeuwse stadscentrum.

Langzamerhand naderen we het einde van de boeiende wandeling en lopen richting Café Restaurant Dudok aan de Meent waar we met een kleinere groep na kunnen praten en op kunnen warmen met een drankje en diner à la carte. Maar als laatste passeren we nog het imposante gebouwencomplex Het Timmerhuis. Een nieuw gebouwencomplex als “wolk van pixels” in de wijk Stadsdriehoek uit 2015. Het is ontworpen door OMA/Rem Koolhaas (Office for Metropolian Architecture en Nieuwbouwarchitectuur), in samenwerking met gemeentearchitect Koops. Het bevat kantoren,appartementen en een ondergrondse P-garage en huisvest tevens het Museum Rotterdam. Het geheel oogst als witte, glazen kubussen met ver uitkragende staalconstructie op stalen poten, zeer indrukwekkend!

Bij Café Brasserie Dudok bedankten we onze gids Michiel Groothoff voor de boeiende rondleiding en gaan dan gauw naar binnen.

Verslag: Theo Burki

In de sfeervolle serre van Dudok hebben wij erg gezellig teruggekeken op deze erg interessante tocht door Rotterdam. Natuurlijk werd organisator Theo Burki heel hartelijik bedankt voor de organisatie van deze dag en commissievoorzitter Roelof Kruijshoop overhandigde hem een leuk en lekker cadeau. Hierna vertrokken een paar mensen naar huis en hebben wij met een mooie groep SGS'ers lekker gedineerd.

Verslag: Roelof Kruijshoop

Klik op onderstaande link en de fotopresentatie opent. Alle foto's kunt u downloaden.
Fotoserie Architectuurwandeling in Rotterdam   Foto's Roelof Kruijshoop en Theo Burki (dank voor de historische foto's) 

U kunt hier nog lezen de uitnodiging met alle gegevens.

13 januari 2018 : Nieuwjaarsbijeenkomst bij "Café en Restaurant De Jonge Haan" in Hilversum

Het eerste winterevenement in het nieuwe jaar is altijd de traditionele Nieuwjaarsbijeenkomst bestaande uit een receptie gevolgd door een goed diner. Aangezien "Brasserie Berestein" in
's-Graveland per 1 januari 2018 is gesloten moest de contactcommissie op zoek naar een andere locatie. Mede op basis van het advies van Brasserie Berestein zijn wij gaan kijken bij "Café en Restaurant De Jonge Haan" in Hilversum.

Even tussendoor een stukje geschiedenis van dit etablissement.

Deze gelegenheid heeft een mooie geschiedenis. Het is begonnen als Hotel Hiensch in 1925, met als oprichter de legendarische Henk Hiensch. Met de AVRO, de VPRO en de VARA als buren werd de Jonge Haan al snel de stamkroeg van deze omroepen, in die tijd ook wel oneerbiedig de kantine van de omroep genoemd. Vele contracten van artiesten zijn de afgelopen decennia in de Jonge Haan getekend.
In de vijftiger en zestiger jaren, toen elke omroep nog zijn eigen orkest kende, stonden in de pauzes van de concerten dubbeldikke rijen voor de bar. Er waren zoveel pofklanten van de AVRO, dat de toenmalige uitbater Hans Passon iedere maand de bonnen maar naar de boekhouding van deze omroep bracht. Op de loonstroken van de betreffende werknemers stond dan als extra heffing vermeld: "Inhouding Jonge Haan". In die tijd moesten cameramensen die op rapportage gingen naar het buitenland nog zelf hun reis financieren en deze pas na afloop declareren. Hans Passon was meestal de financier hiervan.  Nu in 2017 is de Jonge Haan uitgegroeid tot een van de drukste horecabedrijven in het Gooi en na 92 jaar is het nog steeds hét ontmoetingspunt van de Hilversumse media.

Alle SGS-leden waren uitgenodigd om aan deze happening deel te nemen en er was een opkomst van 42 personen en dat was net iets meer dan in 2017. Vanaf vijf uur 's middags kwamen de deelnemers binnen. De receptie en het diner waren in een prachtige zaal tegenover de rustieke bar. Dit keer hadden wij geen last van slecht weer of enorme files en dat was erg prettig. Onze penningmeester zou de kosten dragen van de drankjes voorafgaand aan het diner en nog eentje tijdens het diner. Hierna was alles op eigen kosten.

Normaliter kunnen wij gemakkelijk gepersonaliseerde consumptiebonnen uitreiken, maar het restaurant doet alles elektronisch. Een papieren consumptiebon werd door het personeel supersnel in Excel gemaakt, waarna Roelof Kruijshoop er de naamstickers op kon plakken. Die waren echter groter dan de beschikbare ruimte, dus werd er een kwartiertje door hem gefröbelt, waarna Dirk Coster de bonnen uitreikte.

Het was erg gezellig en het was heel fijn om zowel nieuwe SGS-leden als oude getrouwen te kunnen begroeten. Om ongeveer half zeven zocht iedereen een plaatsje aan een tafel, zodat een aanvang gemaakt kon worden met de diner-keuzes en het diner. Voorafgaand kreeg voorzitter Duco Ohm om iedereen te verwelkomen en de tradiotionele toespraak te houden. Hieronder de tekst, die uw verslaggever werd toegezonden.

Nieuwjaarstoespraak van voorzitter Duco Ohm

Om mij heen kijkend zie ik niet alleen ereleden, leden van verdienste en trotse dragers van ons Gouden Ereteken maar ook ons oh zo trouwe lid Hanny Knüpfer met Eveline en EP die haar altijd naar onze evenementen begeleiden, dan onze lieve Tine de Ruiter en ook nog een nieuw lid die er ook voor het eerst bij is: Robert Smith met zijn Alice, kanjers van de Senioren Onderlinge, bestuurs- en commissieleden kortom wat een geweldig gezelschap.

Mag ik U allen dan namens het bestuur en de commissies welkom heten en u onze beste wensen voor een gezond en sportief 2018 toewensen.

Dan altijd weer het trieste moment om enkele goede vrienden en vriendinnen te gedenken en dat waren vorig jaar : Ben Teeuwisse, Dina van der Ende, Ans Diepeveen en haar dochter Monique, Anneke Tekenbroek en haar man Jan en dan liefst vijf  in november en december: Gijs Buijze, Kurt Ostergard, Gerard Inden, Chris Bax en Michiel Soeters.  Laten wij hen in stilte staande gedenken.

Dan een korte speech van deze oude haan:

In 1929 zullen wij 100 jaar bestaan ( u luistert goed en het moet natuurlijk 2029 zijn) en er is al een commissie in het leven geroepen om een jubileumboek samen te stellen. Oudere leden zullen geïnterviewd worden want van de 80- en 90-jarigen van nu zullen er vrees ik nog weinig over 11 jaar in ons midden zijn.

Dan dreigt SGS nu volledig op te gaan in de florerende Senioren Onderlinge – wij vergrijzen en hebben heel dringend jongere leden nodig. Wij gaan begin februari brainstormen met een select gezelschap en bezien hoe wij de jongeren bij SGS kunnen inlijven.

De uitstraling van een “oude mannen club” is er helaas nog steeds en mede daarom meen ik nog één jaar als voorzitter aan te blijven want van een 81-jarige voorzitter gaat m.i. te weinig uitstraling naar de jeugd uit. Wij hebben echt meer jeugd nodig en daarom een beroep aan ieder lid van SGS om binnen zijn vereniging komende maanden minimaal één jongere speler te introduceren.

Het lijkt eenvoudig maar 35-40 jarigen hebben tegenwoordig minder tijd om een middag vrij te maken voor een gezellige wedstrijd.
Sterke tegenstanders en met name verenigingen worden steeds schaarser. Jaren geleden was een veteranencompetitie verdeeld over 3 klassen van 8 teams en werden een 20-tal verenigingen bezocht. Vorig jaar was er 1 poule met 4 verenigingen. Soms vraag ik mij dan ook af of cricket niet gedoemd is te verdwijnen in ons land. Ook al omdat het voetbal- en hockeyseizoen steeds verder uitlopen. Dat mag SGS niet overkomen !

Wij gaan ons inzetten om deze mooie vereniging met een geweldig verleden rijp te maken voor haar 90 en 100 jarig bestaan in 2019 en 2029.
Ik reken op een ieders inzet.

Dan wil ik eindigen met u een gezellige avond en smakelijk eten toe te wensen.

Aansluitend werden de voorgerechten opgediend en kreeg iedereen een drankje naar keuze. De hele maaltijd bleek van prima kwaliteit te zijn en er werd tijdens het diner heel gezellig met elkaar gesproken over het verleden, het heden en de toekomst.

Tussen het hoofdgerecht en het dessert kreeg Maarten Ingelse het woord. Hij deelde mee dat er een nieuw record was gevestigd dat waarschijnlijk nooit zal worden geevenaard. Hij sprak vervolgens Donald Noorhoff toe, die op 15 juni 2017 in de wedstrijd van Quick 1888 - SGS zijn 500'e slachtoffer op het cricketveld had gemaakt . Hij is altijd razendsnel bij het stumpen van mensen die buiten hun crease stappen, maar heeft ook gebowled. Donald kreeg een prachtige trofee uitgereikt. Aansluitend feliciteerde velen hem met dit fantastische record.

Hierna kreeg Truus Zijsveld het woord. Zij memoreerde het autoongeluk in Boekelo op 10 juni 2016. Gelukkig is zij uiteindelijk goed hersteld na een lange revalidatieperiode. Zij bedankte voor de warme aandacht vanuit SGS voor haar en Joep en voelt zich echt "thuis"bij SGS. Iedereen bedankte Truus met een luid applaus.

Vervolgens nam Roelof Kruijshoop het woord en hij bedankte George Reman voor de organisatie van de Nieuwjaarsbijeenkomst, waarbij hij toch een stuk extra werk en onderzoek moest verrichten. Hij ontving als dank een paar lekkere wijntjes.

Hierna kreeg iedereen het dessert naar keuze en ook dat was erg lekker. De sfeer was uitstekend wij hadden helaas een langzaam toenemend lawaaioverlast van de enthousiaste mensen aan de bar in de tegenoverliggende zaal. Na de officiële afsluiting ging iedereen voldaan naar huis. Wel rijden in het donker, maar geen overlast van slecht weer en files. Een paar SGS'ers hadden in Hilversum een hotel geboekt en dat was voor hun wel erg prettig.

Verslag: Roelof Kruijshoop

Klik op onderstaande link en de fotopresentatie opent. Alle foto's kunt u downloaden
Fotoserie Nieuwjaarsbijeenkomst in Hilversum   Foto's Donald Noorhoff

25 november 2017 : Stadswandeling door sleutelstad Leiden

Het stond al lang op ons verlanglijstje, een bezoek aan de prachrige stad Leiden. Een aantal SGS'ers hebben er gestudeerd, waaronder Ernst-Pieter Knüpfer die samen met moeder Hanny aanwezig was. Vrijdag viel nog veel regen en wij vreesden een natte stadswandeling, maar wij hadden geluk. Er viel maar een klein spatje regen en soms was er een waterig zonnetje. Helaas was het wel erg koud en dat vinden wij cricketers altijd minder prettig. De mensen die met hun auto naar Leiden waren gekomen maakten veel gebruik van het aanbevolen parkeren op "Parkeerterrein Haaglanden" van waar de shuttle bus ze gratis naar de binnenstad brecht tot vlak vij ons verzamelpunt "Het Koetshuis de Burcht". Wij kwamen met de trein en de bus. Dat ging allemaal prima echter we hadden met de korte busrit veel vertraging omdat de binnenstad was afgesloten in verband met de aankomst van Sinterklaas. Landelijk was Sinterklaas al een week eerder aangekomen en wij wisten dat niet. Het had ook een heel leuke kant, want een groep Pieten kwam ook lunchen in onze ontvangst- en lunchruimte op de bovenverdieping van het Koetshuis. Zij waren prachtig verkleed en heel vrolijk en dat straalde natuurlijk af op onze groep. Zie de foto's in de serie bij  dit verslag.

De SGS'ers en hun gasten "druppelden" binnen tussen twaalf uur en half één. Tijdens een kopje koffie of thee werd gezellig met elkaar gesproken en om kwart voor één werd de lunch geserveerd.
De lunch was eenvoudig maar wel erg lekker. Wij kregen soep, goed belegde broodjes, een prima kroket (al dan niet vegetarisch) en helaas enigszins vertraagd thee/koffie, melk/karnemelk of iets anders naar keuze.

Om twee uur stonden de gidsen Ben Albers en Henk Buijs van "Gilde Leiden" voor ons klaar en wij deden onze jassen aan, namen de parapluus mee (om te voorkomen dat het zou gaan regenen, zoals geschiedde)  en gingen naar het plein voor "De Burcht" vlak voor ons restaurant. 

Er zijn veel wandeltochten door Leiden te maken en wij liepen de "Stads- en Hofjeswandeling". De tocht ging door het prachtige historische centrum, waarbij wij deskundige uitleg kregen van de ervaren gidsen. Er werd niet alleen enthousiast verteld over de gebouwen, maar ook veel over de historie en gebruiken uit de vorige eeuwen. De tocht door Leiden ging langs straten met prachtige gebouwen en langs mooie grachten. Er zijn ook veel heel smalle steegjes, die lang geleden nodig waren om brand te kunnen blussen door brandslangen te leggen door die steegjes. Ook zijn er veel bruggen over de grachten en kanalen.

 "Sleutelstad" is een bijnaam die iste herleiden tot Sint-Pieter (Petrus), de schutspatroon van de hoofdkerk van de stad, de Pieterskerk, en daarmee ook beschermheilige van de stad. Tegen Petrus wordt in het Evangelie volgens Matteüs gezegd: "Ik zal u de sleutels geven van het Koninkrijk der hemelen". Hierdoor zijn zijn attributen twee sleutels. Het stadswapen en de vlag van Leiden vertonen daarom twee gekruiste sleutels. Op heel veel gebouwen en poorten zie je het wapen in een of andere vorm.

De lakenhandel was erg belangrijk en floreerde. In Leiden werd de productie van lakenstof voor het eerst geïndustrialiseerd. Dat wil zeggen dat het gehele productieproces niet meer binnen één bedrijf plaatsvond maar volgens een strikte taakverdeling, waarbij in diverse stappen halffabricaten werden geproduceerd. Het gehele productieproces stond onder strenge controle. Hiermee werd een constante hoge kwaliteit van liet laken bereikt, waardoor Leids laken zeer gewild was. In 1417 besloot de Hanze dat alleen gekeurd Leids laken mocht worden verkocht.

Een prachtig gebouw is het stadhuis dat ligt aan de hoog gelegen brede straat, de Breestraat. Met zijn prachtige, langerekte renaissancistische gevel weet het Stadhuis iedereen te imponeren. Om maar niet te spreken van de enorme klokkentoren die al ver buiten de stad zichtbaar is. Die prachtige gevel dateert van 1574 en werd ontworpen door de Haarlemse bouwmeester Lieven de Key. Een grote brand in februari 1929 verwoestte het stadhuis met uitzondering van de voorgevel, die nog overeind stond. Deze brand was uiterst hevig en door de extreem lage temperatuur ook uiterst moeilijk te blussen. Het bluswater bevroor onmiddellijk. Krantenfoto's van bevroren brandweermannen en ijspegels aan het brandende stadhuis gingen dan ook het hele land rond zelf Koningin Wilhelmina bracht een bezoek aan het gehavende stadhuis. Nadat het Stadhuis van Leiden was afgebrand bogen veel architecten zich over de heropbouw van het Leids stadhuis waarde voorgevel bij bewaard moest blijven. Uiteindelijk werd besloten dat het ontwerp van de Haarlemmer C. Blauw het meest paste bij de stad. Het nieuwe Stadhuis van Leiden is opgetrokken uit gewapend beton en bekleed steen waardoor het authentiek aandoet.

Wij kwamen ook langs een aantal bekende gebouwen van de Universiteit van Leiden. Even een stukje geschiedenis. In 1420 werd Leiden, in het kader van de Hoekse en Kabeljauwse twisten veroverd door hertog Jan VI van Beleren. De grootste kerk van Leiden, de Pieterskerk, had aanvankelijk één van de hoogste torens van Nederland. Echter, door een storm stortte de, ruim honderd meter hoge, toren op 1 maart 1512 in. De toren werd nimmer herbouwd. In 1572 koos de stad de zijde van de anti-Spaanse opstand. De Spaanse landvoogd Requesens belegerde in 1574 de stad. Nadat dit beleg wasafgeslagen kreeg de stad in 1575 als beloning een universiteit, de eerste van de Noordelijke Nederlanden: de Universiteit Leiden. Hiermee betuigde stadhouder Willem van Oranje zijn erkentelijkheid aan de Leidenaren, die het beleg door de Spanjaarden hadden weerstaan, namens koning Filips II. Hij financierde de universiteit met geconflsqueerde katholieke geestelijke bezittingen. De universiteit werd op  februari 1575 ingewijd in de Pieterskerk. De universiteit was aanvankelijk gehuisvest in het Sint Barbaraklooster, maar verhuisde in 1577 naar het Faliede Bagijnhof (nu de universiteitsbibliotheek) aan het Rapenburg, om in 1581 onderdak te kiezen in het geconfisqueerde klooster van de dominicaanse Witte Nonnen aan de overkant van de gracht, dat in 1816 door brand werd verwoest, maar herbouwd werd. Dit gebouw doet nog steeds dienst als Academiegebouw van de Universiteit Leiden. Het heeft diverse verbouwingen ondergaan. Ernst-Pieter Knüpfer heeft er gestudeerd net zoals Prinses Beatrix en Koning Willem Alexander. Weinig mensen weten dat Jan Steen er ook heeft gestudeerd, er is een steegje met zijn naam er op.

Op een aantal muren van huizen staan prachtige muurgedichten. Het project "Gedichten op Muren" is gestart in 1992 met een gedicht van de Russische dichteres Marina Tsvetajeva. Het originele project behelsde 101 muurgedichten, die werden aangebracht tussen 1992 en 2005. Sommige muurgedichten zijn verloren gegaan, maar het overgrote deel is nog aanwezig, zij het soms opnieuw geschilderd. Bovendien werden vanaf 2010 nog enkele nieuwe muurgedichten toegevoegd. Er zijn ook ongeveer vijftig muurgedichten in Leiden die geen deel van het project uitmaken. De muurgedichten in Leiden zijn populair bij de bevolking en bij toeristen: al snel kwam er een wandeling langs de gedichten. Tegen het einde van onze wandeltocht liepen wij over de zeer uitgebreide warenmarkt van Leiden. Speciaal is de Koornbrug,  een vaste stenen boogbrug met dubbele overkapping over het water van de Nieuwe Rijn in het centrum. Ook daar vanzelfsprekend weer een stadswapen.

Er is nog veel meer te vertellen over onze wandeltocht, maar het is een goed idee voor iedereen om Leiden zelf eens te bezoeken.

Om kwart voor vijf kwamen wij weer terug bij "Het Koetshuis" waar wij afscheid namen van de gidsen nadat wij hun hadden gecomplimenteerd met hun uiting van de enorm grote kennis van Leiden vroeger en nu. Hierna gingen wij naar het gebouw aan de overzijde van het plein bij De Burcht voor de borrel. Het was daar helaas lawaaiig en erg druk, dus zijn wij gehaast vertrokken naar het restaurant van "Koetshuis de Burcht" waar het een oase van rust was.

In het restaurant werden wij heel vriendelijk ontvangen en daar konden wij nog even genieten van een drankje. Wij kregen als diner het Koetshuis menu, met ruim voldoende keus en een heerlijk dessert.
De hele maaltijd wasvan uitstekend van smaak en ook de bediening was prima. Er waren veertien SGS'ers die hiervan hebben genoten.  

Hierna keerde iedereen weer huiswaarts. Wij hadden weer een prachtige SGS-dag. 

Verslag: Roelof Kruijshoop

Klik op onderstaande link en de fotopresentatie opent. Alle foto's kunt u downloaden.
Fotoserie stadswandeling Leiden   Gecombineerde serie van Roelof Kruijshoop en Theo Burki

U kunt hier nog lezen de uitnodiging met alle gegevens

14 oktober 2017 : Verslag van onze dag in het Nationale Park De Hoge Veluwe met tevens ons bezoek aan het Sint Hubertus Jachthuis en Museum Kröller-Müller.

De voorbereidingen voor deze dag begonnen al in het voorjaar. Theo Burki legde de contacten en zette de organisatie op. In augustus werden de puntjes op de "i" gezet tijdens een gezamenlijk bezoek aan het nationale park door Theo Burki en Veluwe vakantieganger Roelof Kruijshoop. Bij het bezoekerscentrum kregen wij goede informatie en kochten wij grote plattegronden van het park. Hierna gingen wij naar het parkrestaurant om afspraken te maken voor de lunch. Daar kregen wij alle benodigde hulp voor het organiseren van deze prachtige SGS-dag. Met deze ingrediënten kon de uitgebreide convocatie worden gemaakt.

's Ochtends op 14 oktober kwamen Roelof en Aly wij vanuit Hengelo via ingang Hoenderloo het prachtige natuurpark binnen. De toegangskaarten kregen wij zoals gepland uitgereikt bij de kassa. Hierna rustig rijdend over de Houtkampweg naar de parkeerplaats bij het bezoekerscentrum genieten van de prachtige herfstkleuren. Het was SGS-weer; dat zeggen wij altijd als wij weer eens prachtig weer hebben bij een winterevenement. Dat komt gelukkig vaak voor.

Aangekomen bij het Parkrestaurant zochten wij Serre nr.2 op, waar alles al in gereedheid werd gebracht voor de ontvangst van onze groep bezoekers. De koffie was vers gezet en er was thee in diverse smaken. De deelnemers kwamen netjes op tijd aan en gingen vervolgens op het zonovergoten terras zitten in plaats van in de serre. Het was erg gezellig. Om half twaalf stond De Hoge Veluwe Koffietafel klaar. Deze bestond uit uit: heerlijke crèmesoep van verse tomaat met mascarpone, olijfolie en basilicum, diverse soorten vers brood, vleeswaren en kaas, ambachtelijke kroket, fruit, koffie, thee, karnemelk en jus d’orange. Iedereen liet het zich lekker smaken en wij vertrokken om ongeveer kwart voor een per witte fietsnaar het Jachthuis Sint Hubertus. De fietsen waren - in vergelijking met lang geleden - van prima kwaliteit en met netjes opgepompte banden.

Wij vinden het belangrijk om in dit verslag ook iets te schrijven over het ontstaan van De Hoge Veluwe.
Het natuurpark is gelegen op de zandgronden van de Veluwe en is grotendeels gevormd door water, ijs en wind. De stuwwallen zijn ontstaan in de voorlaatste ijstijd tussen 200.000 en 105.000 jaar geleden. De dekzandruggen en smeltwaterdalen dateren uit de laatste ijstijd tussen 70.000 en 10.000 jaar geleden. In de Middeleeuwen ontstonden in het dekzand onder menselijke invloed grote stuifzandcomplexen, die aan het eind van de 19e eeuw door bebossing weer grotendeels werden vastgelegd.
Het gebied dat nu De Hoge Veluwe vormt, dankt zijn status aan het echtpaar Helene Müller en Anton Kröller. Zij kochten tussen 1909 en 1921 verschillende landerijen aan met als belangrijkste functie het bieden van een privéjachtterrein. Voor de jacht werden onder andere moeflons, wilde zwijnen en edelherten uitgezet en zelfs enige tijd kangoeroes. Ook de bosexploitatie werd voortgezet.
Toen het echtpaar begin jaren dertig in financiële problemen raakte, werd een poging gedaan het landgoed te verkopen aan Natuurmonumenten. Dit mislukte, waarna het Rijk de benodigde 810.000 gulden vrijmaakte uit een fonds dat zij beheerde, een en ander buiten de Tweede Kamer om.
Dit geld kwam in beheer bij een stichting die het park in 1935 van N.V. Wm. H. Müller & Co kocht. Deze stichting is nog steeds eigenaar.
Destijds had de Hoge Veluwe een oppervlakte van circa 6.800 hectare. Als tegenprestatie voor de donatie kreeg het Rijk de hele kunstcollectie van mevrouw Kröller-Müller in eigendom, op voorwaarde dat een nieuw museum in het park werd gebouwd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het park verkleind doordat uitgestrekte gebieden onder militair beheer werden gesteld. Een deel daarvan maakt nu deel uit van het Infanterie Schietkamp de Harskamp, gesticht in 1899, een ander deel is nu onderdeel van de Vliegbasis Deelen.

Na onze prachtige fietstocht van ongeveer 3,5 km kwamen wij aan op de fietsenstalling bij het Jachthuis Sint Hubertus. Het ligt er prachtig. Wij moesten in een lekker zonnetje nog even wachten tot half twee op de door ons gereserveerde rondleiding. Precies om half twee ging de deur voor ons open en werden wij toegelaten tot de entree.

Even weer een stukje historie.
In 1914 besloot het echtpaar Kröller-Müller tot de bouw van een buitenhuis op hun pas verworven landgoed De Hoge Veluwe. Het ontwerp werd gegund aan de vooraanstaande architect Hendrik Petrus Berlage (1856-1934). Hij ontwierp niet alleen het huis, maar ook het interieur, de meubels, de tuinen, dienstgebouwen en zelfs een brug bij het jachthuis. Zo ontstond er een samenhangend geheel, een Gesamtkunstwerk. De bouw duurde van 1915 tot 1920. Het was een enorme opdracht, waar veel geld mee gemoeid was. Berlage was vrij in zijn ontwerp, waardoor zijn ideeën over vormgeving volledig tot uiting konden komen. Later ontstond echter een gevoel van onvrede bij Berlage nadat het opdrachtgevende paar zich steeds maar opnieuw met de ontwerpen bemoeide, wat tot voortdurende aanpassingen leidde. De wens om aan het bijna voltooide gebouw alsnog een serre toe te voegen, was voor Berlage aanleiding om zich terug te trekken. Henry Van de Velde nam zijn werk over. Het gebouw bleef tot 1935 in bezit van het echtpaar Kröller om vervolgens aan de Staat der Nederlanden geschonken te worden. Het wordt gebruikt als verblijf voor gasten van de Staat. Na de grondige restauratie vanaf 2012 is dit jachtslot vanaf 2014 weer te bezoeken.

Onze rondleidster was mevrouw Riet van den Berg. Volgens mij wist zij werkelijk alles van het jachthuis en de geschiedenis ervan.
Zij vertelde ons heel enthousiast over de geschiedenis, de bouw en inrichting van het jachthuis. Het hele gebouw is opgetrokken uit baksteen, binnen overal in passende kleuren geglazuurd, en leisteen. Berlage ontwierp niet alleen het gebouw, maar ook het interieur. Alles in het interieur is op elkaar afgestemd: de tegels, de lampen, meubels en zelfs het servies en bestek zijn tot in detail door Berlage ontworpen.
Het gebouw vertelt het verhaal van de heilige Hubertus van Luik. De vorm van het jachthuis heeft ook alles van doen met de legende van Sint Hubertus. Op Goede Vrijdag van het jaar 683 ging hij op jacht, hoewel dat een zeer oneerbiedige activiteit was op die dag. Hubertus bespeurde een groot hert, en joeg erachteraan met zijn honden. Toen hij het hert bijna te pakken had en het dier zich naar hem toekeerde wilde hij het neerschieten. Op dat moment verscheen er een lichtend kruis tussen het gewei. Een stem zei hem naar Lambertus van Maastricht te gaan en het hert te laten lopen. In de grote hal van de entree zitten drie glas in lood ramen, die hiervan een voorstelling maken. In het midden van het jachthuis staat een hoge toren en het gebouw heeft twee zijvleugels die de binnenplaats "omarmen". Hierdoor heeft het jachthuis de vorm van een hertengewei.
De hal, eetkamer, bibliotheek en theekamer hebben verschillende kleurthema's, die de fasen in het leven van Hubertus symboliseren. Het Jachthuis is een buitenplaats geïnspireerd op het zogenoemde English country house. Voorbeelden van kenmerken die daar op wijzen zijn de speciale vertrekken voor ieder gezinslid, net als de bibliotheek, rookkamer, boudoirs en de biljartkamer.
De grote eetzaal liet zien dat Anton Köller niet toestond dat de kuntswerken in het jachthuis op een andere plaats gezet konden worden neergezet. Ze werden eenvoudigweg met metselspecie vast gezet. Het prachtige vloerkleed in de eetzaal ligt op een kale betonvloer. Anton Kröller was ook een overtuigde vrij metselaar, getuige de twee prachtig gegraveerde glazen in de eetzaal. De 31 meter hoge toren van het Jachthuis is een kenmerk van veel van Berlages gebouwen.
De toren hoort ook bij de wens van het echtpaar Kröller-Müller om een weids uitzicht over de omgeving te hebben. Het gebouw is erg luxueus uitgevoerd. Zo had het een eigen generator voor elektriciteit, warm en koud stromend water uit eigen bron, een centraal stofzuigersysteem, een centraal geregeld klokkensysteem en een lift die nog steeds functioneert. De ramen op de begane grond kunnen in hun geheel wegzakken in de keldermuur, net zoals in oude treinstellen. Verder beschikt ieder raam over een teakhouten rolluik.

Nog steeds diep onder de indruk van de geschiedenis en het architectonische hoogtepunt verlieten wij het jachthuis aan de achterzijde en gingen onze Witte fietsen weer opzoeken. Nu volgde een fietstocht van ruim 10 km naar het Kröller-Müller Museum.

Kort stukje geschiedenis van het Kröller-Müller Museum.

Het museum bevat het levenswerk van Helene Kröller Müller. Tussen 1907 en 1922 kocht zij samen met Anton Müller bijna 11.500 kunstwerken aan, waarmee haar verzameling tot de grootste privécollecties van de 20e  eeuw gerekend kan worden. Op 13 juli 1938 is het museum geopend. Het gebouw is een ontwerp van de Belgische architect Henry van de Velde. In de 70'er jaren is er een vleugel aangebouwd naar ontwerp van de Nederlandse architect Wim Quist. Het Kröller-Müller Museum stelt ten toon ca. 90 schilderijen en ruim 180 tekeningen van Vincent van Gogh. Het is de op één na grootste Van Goghverzameling ter wereld. Daarnaast zie je er topstukken van moderne meesters als Claude Monet, Georges Seurat, Pablo Picasso en Piet Mondriaan. Ook zijn er aparte tentoonstellingen van moderne kunstnaars.

Rondom het museum is een van de grootste Beeldentuinen van Europa, 25 ha groot, waarin moderne beeldhouwkunst in een natuurlijke omgeving is opgenomen: 160 sculpturen van o.a. Auguste Rodin tot Henry Moore,van Jean Dubuffet tot Joep van Lieshout. Het park, dat in 1961 werd geopend (4 hectare), is thans een combinatie van beeldentuin, beeldenpark en beeldenbos, en biedt plaats aan de vele stromingen in de internationale beeldhouwkunst van de twintigste eeuw. Figuratieve en abstracte kunst zijn beide ruim aanwezig. Het is een prachtige beeldentuin!

Naast ons bezoek aan het Kröller-Müller Museum konden deelnemers ook per fiets het park verkennen en op zoek gaan naar burlende edelherten en ander groot en klein wild.

Om ongeveer vijf uur vertrok vrijwel iedereen naar Restaurant Buitenlust, dat ligt dicht in de buurt van de ingang Hoenderloo. Daar werd heel gezellig teruggekeken op de prachtige en zeer goed geslaagde dag. Iedereen heeft weer genoten van de leuke SGS-dag. Ook werd uitgebreid geborreld en genoten van een borrelgarnituur. Vanzelfsprekend bedankte commissievoorzitter Roelof Kruijshoop organisator Theo Burki voor de uitstekende organisatie en overhandigde hem (en echtgenote Blanche) een paar lekkere flessen wijn.
Om half zeven gingen de meeste aanwezigen aan tafel om te gaan genieten van heerlijke keuzemenu's.
Na afloop van het prima diner ging iedereen weer zijns weegs en kwam veilig thuis.

Verslag: Roelof Kruijshoop

Klik op onderstaande link en de fotopresentatie opent. Alle foto's kunt u downloaden.
Fotoserie De Hoge Veluwe   Gecombineerde serie van Roelof Kruijshoop en Theo Burki

U kunt hier nog lezen de uitnodiging met alle gegevens