18 april 2020 Fietstocht "Rondje Elburg"  (04-09-2020)

De Corona-pandemie betekent voor ons een grote spelbreker. In april 2020 dachten wij nog dat het mogelijk zou zijn om het evenement te laten plaatsvinden in oktober 2020. In september 2020 is de situatie ten aanzien van evenementen nog niets verbeterd en is besloten helemaal pas op de plaats te maken totdat de situatie het organiseren van winterevenementen weer toestaat.

U kunt hier nog lezen de uitnodiging met alle gegevens

Als u op de plattegrond met de fietsknooppiunten route klikt opent deze groot ►

15 februari 2020 Bezoek vernieuwde Spoorwegmuseum Utrecht

Op zaterdag 15 februari 2020 hebben wij genoten bij ons bezoek aan het vernieuwde “Spoorwegmuseum Utrecht”. Helaas was de deelnemersgroep van 14 SGS'ers kleiner dan verwacht, maar de sfeer heeft er niet onder geleden. Het was een feest der herkenning, zowel de mensen onderling als het kijken naar de prachtige en unieke collectie van spoorwegmaterieel. Ook hebben wij opnieuw veel kunnen leren over de spoorweggeschiedenis van Nederland.

Ongeveer de helft van de deelnemers was per trein naar het Maliebaanstation gekomen en zij ontmoeten elkaar al op het station Utrecht Centraal. Uw verslaggever kon extra voordelig reizen met een dagkaart die is gekocht voor € 19,95 (Hengelo Oost - Utrecht Maliebaan vice-versa) via de site : "https://www.ns.nl/spoordeelwinkel".

Het is een leuk spoorweglijntje met tegenwoordig een prachtig nieuw "Sprinter"-treinstel. Eerst rijd je de ene kant op, dan stopt de trein en komt de machinist door de trein gelopen naar de andere kant van het treinstel, dan nog even wachten tot de kruising van de spoorlijnen vrij is gegeven, vervolgens de andere kant oprijden naar het prachtige Maliebaanstation. De SGS'ers die met de auto maren gekomen konden parkeren op de parkeerplaats bij het station (dagkaart € 9,50).

Wij waren keurig op tijd in het stationsrestaurant (de Restauratiezaal) waar de tafels voor ons al waren gereserveerd. Na aankomst tussen eelf uur en half twaalf werden wij ontvangen met koffie/thee en een lekker koekje. Hier konden wij gezellig met elkaar terugkijken op het verleden. Vanzelfsprekend was er ook nog aandacht voor het overlijden van Rob de Haas en het afgelasten van de Nieuwjaarsbijeenkomst. Ook ons zieke lid van de contactcommissie, George Reman, werd gemist.

Om iets voor twaalf uur arriveerde onze rondleidster mevrouw J.Schoonhoven om ons uitgebreid het hele museum te laten zien en ons te vertellen over het spoorwegmaterieel en de Nederlandse spoorgeschiedenis. Zij bleek een zeer enthousiaste gids te zijn met enorm veel kennis op dit gebied.

Wij begonnen met een rondleiding door het station. Het stationsgebouw uit 1874 werd na de sluiting in september 2003 geheel leeggehaald en is nu grotendeels teruggebracht in de 19e-eeuwse staat. Wij bezochten eerst de Wachtkamer 3e klasse, vervolgens de Wachtkamer 1e en 2e klasse en daarna de prachtige Koninklijke wachtkamer. De koninklijke wachtkamer van het in 1973 gesloopte Staatsspoorstation in Den Haag is overgebracht naar het Stationsgebouw van het museum. In de bestelgoederengang was een expositie van de vele soorten koffers, enz., enz..

Hierna ging onze verkenningstocht naar de enorm grote hal waarin veel materieel is ondergebracht, zodat het geen schade krijgt van weersomstandigehden.Veel historische wagons werden speciaal voor ons geopend, waarbij wij werden gewezen op de vele historische details. Ook wist onze gids veel te vertellen over onze oudste locomotieven, rijtuigen en treinen. Indrukwekkend was de bezichtiging van het schitterend gerestaureerde koninklijke rijtuig. Een replica van het Anna Pauwlona rijtuijg. Daarin een keurig toilet, fonteintje, zeer exclusieve - dimbare- verlichting, prachtige fauteuils en een apart kamertje waarin de Koningin bezoeken en besluiten kon voorbreiden. Ook een veel nieuwer en moderner koninklijk treinstel stond te pronken. Er staan prachtige zeer oude stoomlocomotieven, waaronder de "Bril" (links en rechts van de stoomketel kon je over het spoor kijken - uniek voor die tijd). Ook de oudste elektrische treinstellen en locomotieven hebben een plaats gekregen in het museum. Den daarbij aan de dieselelektrische blauwe engel en de elektrische hondekop. Bij de locomotieven is de serie 1100 bij iedereen bekend er er staat een prachtige 1125 loc. Ook de 1201 serie is nog bij iedereen bekend. Eer oerdegelijk ontwerp. Beide locs zijn gebouwd in Nederland omstreeks 1951 door Werkspoor (Utrecht) en de Heemaf (Hengelo) waar uw verslaggever heeft gewerkt.!!! Voor een catalogus van al het Materieel met mooie foto's erbij zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_Spoorwegmuseum. Na de rondleiding bedankten wij onze rondleidster hartelijk met onze complimenten over de interessante tocht door het museum.

Even een extra stukje geschiedenis:
Op 7 januari 1927 werd de Stichting Nederlandsch Spoorwegmuseum opgericht. De collectie werd ondergebracht in een nu verdwenen gebouw van de Nederlandse Spoorwegen in Utrecht, waar op 1 december 1928 het Nederlandsch Spoorwegmuseum officieel werd geopend. De collectie bevatte voornamelijk afbeeldingen, documentatie en spoorattributen. In 1935 verhuisde het museum naar NS-Hoofdgebouw I aan het Moreelsepark. In de jaren dertig werden de eerste initiatieven genomen tot behoud van oud spoorwegmaterieel van historisch belang. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog was er in oktober 1941 geen ruimte meer voor een museum in Hoofdgebouw. Een andere locatie werd gevonden in de oostvleugel van het Rijksmuseum te Amsterdam, waar de collectie vanaf 30 mei 1942 te bezichtigen. Na de oorlog werd de collectie van het Nederlands Spoorwegmuseum in afwachting van het vinden van een nieuwe locatie opgeborgen op een bovenverdieping van het Amsterdamse Centraal Station. In 1951 wees F.Q. den Hollander, toenmalig president-directeur van de NS, het in 1939 gesloten Maliebaanstation in Utrecht aan als nieuwe locatie voor het museum.

Na een grote verbouwing werd het Spoorwegmuseum op 5 november 1954 officieel geopend. Er was hier veel meer ruimte om de collectie aan het publiek te tonen, en historisch materieel kon op de sporen van het voormalige station opgesteld worden. In 2003 was een grote verbouwing en vernieuwing gereed en kon een zeer groot deel van de collectie aan het publiek worden getoond. De collectie rollend materieel bevat onder meer stoomlocomotieven, elektrische locomotieven, locomotoren, diesellocomotieven, motorrijtuigen, treinstellen, rijtuigen, goederenwagons en enkele trams.

Aansluitend aan de rondleiding genoten wij van ca. 2 tot 3 uur van de lunch in het restaurant in de grote museumhal. Er waren tafels gereserveerd en die stonden gedekt op ons te wachten. Een heerlijk kop soep en idem luxe broodjes met thee/koffie lieten wij ons goed smaken.

Na de luch was er tot 4 uur 's middags gelegenheid om zelf het museum te bekijken. Velen van ons begonnen met een bezoek aan "De Grote Ontdekking". De Grote Ontdekking is een walkthrough in Het Spoorwegmuseum in Nederland. De attractie begint in een lift die de bezoeker in gedachte niet alleen 150 meter laat afdalen maar ook nog eens terugbrengt naar het jaar 1800. De ruimte is in werkelijkheid geen lift, maar een kleine simulator gedecoreerd als mijnlift. De eerste machinist in Nederland die de locomotief kon bedienen was John Middlemiss De bezoeker wordt meegenomen op een tocht die begint in een mijnschacht. Dit is de plek waar het allemaal begon. Hier werd de stoommachine uitgevonden om het grondwater uit de mijnschachten te pompen. In deze afgeschermde ruimte staat een replica van de eerste stoomtrein "de  "Arend" uit 1839 met locomotief en een paar wagons. De "dienstsnelheid" van deze locomotief was 45 km/uur, maar zijn record bij een proefrit was sneller dan 80 km/uur. Hierna werden de prachtige stoomlocomotieven en rijtuigen nog eens goed bekeken en gingen velen ook naar de modelbouw tentoonstelling.

Volgens afspraak kwamen wij om ongeveer 4 uur 's middags bij elkaar in het restaurant om daar gezellig na te praten en van een "gratis" consumptie te genieten. Ons plan was om vlak bij het spoorwegmuseum te gaan borrelen en dineren, maar dat bleek niet gemakkelijk te organiseren en gewoon te duur. Dus zagen wij daarvan af.,
Tijdens het borrelen bedankte commissievoorzitter Roelof Kruijshoop de organisator van deze goed geslaagde SGS-dag, Dirk Coster. Om vijf uur 's middags sloot het museum en ging iedereen weer naar huis. De treinreizigers genoten weer gezamenlijk van de leuke reis per "Sprinter" naar Utrecht en daarna ging iedereen zijns weegs.
Het was weer een fijn en geslaagd SGS-winterevenement. 

Fotoserie 2020-02-15 Spoorwegmuseum Gecombineerde fotoserie met foto's van Donald Noorhoff en Roelof Kruijshoop.
Klik op de link en de fotopresentatie opent. Alle foto's kunnen worden gedownload.

U kunt hier nog lezen de uitnodiging met alle gegevens

18 januari 2020 Nieuwjaarsbijeenkomst SGS in Oud-Zuilen

De Nieuwjaarsbijeenkomst zou worden gehouden in Bistro Belle in Oud Zuilen.
Deze is afgelast wegens het plotseling overlijden van Penningmeester Rob de Haas.

U kunt hier nog lezen de uitnodiging met alle gegevens

23 november 2019 Combinatiebezoek aan Huygens'Hofwijck en Museum Swaensteyn

Op zaterdag 23 november 2019 brachten wij een combinatiebezoek aan Huygens' Hofwijck en Museum Swaensteyn in Voorburg. Deze keer weer een mooi aantal deelnemers. 35 SGS'ers plus 1 introducé bij ons museumbezoek en 34 bij de borrel. De ontvangst was in Huygens' Hofwijck om 11:15 uur waar mede SGS’er Bob Commerell ons al stond op te wachten voor de entree en de museumwinkel. In het winkeltje was een grote keuze aan leuke dingen om mee naar huis te nemen na afloop!

Na binnenkomst liepen wij naar het prachtige oude gebouw van Hygens'Hofwijck. In de Oudhollandse en de zaal op de begane grond stonden koffie en gebak al voor ons klaar. Uw verslaggever kwam per trein uit het verre Hengelo (o) en was hard toe aan de koffie. Wat smaakte het heerlijk samen met het gebak! Om 12 uur verzamelden allen zich in de grote zaal op de begane grond waar genoeg stoelen waren geplaatst. Bob Commerell had na zijn studie voor sportleraar een extra studie geschiedenis gedaan. Geschiedenis is zijn grote hobby en daar profiteerden wij van. In zijn vertelling van ruim 50 minuten na hij ons mee door de geschiedenis van de familie Huygens. Het was een wervelende presentatie van een belangrijk stuk geschiedenis, waarbij Bob leuke verbindingen maakte met de moderne tijd met e-mails, "appen", enz., enz.. Iedereen was geboeid en muisstil, iets dat eigenlijk nooit voor komt met SGS'ers tijdens besprekingen, uitjes, enz.. Uw verslaggever was erg onder de indruk en uitte "had ik vroeger maar zo'n geschiedenisleraar gehad." Alles onthouden was te moeilijk en dus zijn voor dit verhaal ook bronnen via het moderne internet geraadpleegd.

Huygens' Hofwijck stond meermaals op de nominatie om gesloopt te worden, maar er was gelukkig steeds een redding. Na een grondige renovatie werd het gebouw in 2015 geopend door onze astronaut André Kuipers. Met de realisatie van de bezoekersentree, met een paviljoenaanbouw in glas en staal, was het project Het Nieuwe Hofwijck gereed. De beroemde zeventiende-eeuwse buitenplaats van Constantijn en Christiaan Huygens heeft in een paar jaar tijd een complete metamorfose ondergaan. Vernieuwing Huygens’ Hofwijck Het museum werd van binnen en buiten gerestaureerd en kreeg twee nieuwe museale verdiepingen: De Gouden Eeuw van Constantijn en Christiaan onder de Sterren. Ook de ijskelder met unieke ligging werd teruggebracht. En nu is er een uitnodigende entree met daarin een winkel, een aantrekkelijke tearoom en op de eerste verdieping een lichte vergaderlocatie. Maar de buitenplaats werd niet alleen aan de buitenkant vernieuwd. Het museum kreeg ook een andere positionering als hét museum van de Gouden Eeuw in een notendop. Op het monumentale Hofwijck beleven bezoekers de Gouden Eeuw door de ogen van twee belangrijke spilfiguren uit die tijd. Met Constantijn en Christiaan Huygens is er aandacht voor literatuur, wetenschap, geschiedenis, muziek, architectuur en de levenslange band met de Oranjes.

Christiaan Huygens is geboren in Den Haag op 14 april 1629. Zijn vader was Constantijn Huygens, een schrijver van twee prinsen van Oranje. Zijn vader wilde graag dat zijn zonen rechten ging studeren in Breda. Dit wilde Christiaan dat helemaal niet. Hij was daar niet in geïnteresseerd. Christiaan was veel meer geïnteresseerd in de natuur- wis- en sterrenkunde. Vroeger was hij altijd al bezig met het knutselen van kleine machientjes en het kijken naar de kringen die in het water ontstaan als je er een steentje in gooit. In het jaar 1644 kreeg Christiaan wiskundeles van Jan Stampioen. Hij vond dit heel interessant. Later is Christiaan Huygens zich meer in de wiskunde, natuurkunde en sterrenkunde gaan verdiepen. Hij werd er beroemd door de uitvindingen die hij heeft bedacht. Een van de beroemdste dingen die Christiaan Huygens heeft uitgevonden was wel het slingeruurwerk. Het slingeruurwerk is een speciale manier van meten van tijd, door middel van een touw zorgde hij ervoor dat de klok gelijkmatig bleef lopen. Ook heeft Huygens een ring rond Saturnus ontdekt. Hij heeft dit ontdekt met een speciale door hemzelf gebouwde telescoop. Deze telescoop had een langere brandpuntafstand dan de andere telescopen in die tijd. Later is hier meer onderzoek naar gedaan en zijn ze erachter gekomen dat er niet één ring rond Saturnus draait maar veel meer ringen. Christiaan Huygens wordt gezien als één van de meest invloedrijke wetenschappers die ons land heeft voortgebracht. De laatste acht jaar van zijn leven woonde hij op Hofwijck. Op de zolderverdieping, waar hij zijn verzameling telescopen bewaarde, is nu de presentatie Christiaan onder de Sterren te zien. Daar werd ook de eerste toverlantaarn aan ons gedemonstreerd. Hij maakte ook de eerste microscoop.

Na de prachtige vertelling door Bob Commerell leidde hij ons door het hele gebouw, terwijl hij uitgebreid vertelde wat wij zagen en wat de geschiedenis ervan is. De demonstratie van de toverlantaarn, de demonstratie van twee dalende kogels langs korte en langere banen en die altijd op precies dezelfde tijd landen. Diverse schilderijen, de klok met de slinger, diverse boeken en voorwerpen, waaronder telescopen, klokken, enz.. Na afloop van de rondleiding stond de lunch voor ons klaar. Soep, belegde broodjes, melk, karnemelk, koffie en thee. Alles gecaterd in Voorbrug. Wij lieten het ons goed smaken.

Om kwart voor drie begon onze korte wandeling naar Museum Swaensteyn. Om drie uur begon het museumbezoek. Museum Swaensteyn, voorheen Stadsmuseum Leidschendam-Voorburg, bevindt zich in een voormalig notarishuis in de Herenstraat, een van de oudste straten van de plaats Voorburg in Zuid-Holland. Het museum valt sinds de fusie van Stichting Museum Swaensteyn en Stichting Historische Collectie Veur-Stompwijk in 2008 onder de Stichting Historisch Museum Leidschendam-Voorburg. Het gebouw In 1805 werd het pand gebouwd in opdracht van een plaatselijke notaris. Nadien hebben andere notarissen hier hun kantoor gehad zodat het pand bekendstond als Het Notarishuis. Boven de voordeur is een verguld houtsnijwerk te zien met de schrijfbenodigdheden van de notaris. Het pand heeft een empire gevel met schuiframen. Sinds 1968 wordt het gebruikt als Museum Swaensteyn.

Het museum was daarvoor gevestigd aan de overkant van de Herenstraat, Huize Swaensteyn op nummer 72, dat nu als raadhuis wordt gebruikt. Het statige huis heeft een versierde en omhoog gebogen daklijst. Verder kent het pand enkele zogenaamde rocococonsoles. In 2011 werd er extra ruimte in het ernaast gelegen pand beschikbaar gesteld voor wisselexposities. Het museum werd verbouwd en in 2013 heropend. In de vaste tentoonstelling besteedt het museum vooral aandacht aan werken van kunstenaars uit Leidschendam en Voorburg.

Met betrekking tot de lokale geschiedenis wordt er aandacht besteed aan de Romeinen en het Forum Hadriani en aan prinses Marianne der Nederlanden die in 1848 op de buitenplaats Rusthof in Voorburg kwam wonen. Prinses Marianne der Nederlanden werd op 9 mei 1810 in ballingschap in Duitsland geboren als dochter van de latere koning Willem I en prinses Wilhelmina (Mimi) van Pruisen. Via Engeland arriveerde zij in 1813 in het bevrijde Nederland. Zij woonde met haar ouders in het Paleis Noordeinde te 's-Gravenhage. In 1830, trad zij in het huwelijk met haar neef Albert van Pruisen en kreeg in 1831 haar eerste kind, Charlotte. In 1832 werd een zoontje geboren, maar deze stierf meteen na de geboorte. In 1837 werd zoon Albert geboren. In 1840 kreeg zij een dochtertje Elisabeth die 6 weken na de geboorte overleed en in 1842 werd Alexandrine geboren. Het huwelijk stelde bij de geboorte van haar laatste kind echter weinig meer voor. In 1845 besloot zij daarom te scheiden, en keerde in 1848 terug naar Nederland. Zij vestigde zich in Voorburg, waar zij de buitenplaats 'Rusthof' had gekocht.

Eén van de leden van de hofhouding in Voorburg was Johannes van Rossum, lakei-koetsier. Zeven maanden nadat zij op 'Rusthof' kwam wonen was ze van hem in verwachting, hoewel hij nog getrouwd was. Zij heeft om de schande te vermijden in 1849 het land per schip te verlaten. Op 30 oktober van dat jaar werd op Sicilië haar zoon Johannes Willem geboren. Deze zoon werd in Nederland nooit erkend. Hij bleef op Sicilië, waar ze hem regelmatig bezocht. In 1851 kwam hij in Rome wonen en in 1855 in Duitsland, nadat het slot Reinhartshausen aan de Rijn was aangekocht. Op 12-jarige leeftijd is hij daar in 1861 tijdens de Kerstvakantie overleden.

Maar zakelijk ging het haar goed, de bezittingen breidden zich steeds meer uit, dank zij het zakentalent dat zij van haar vader had geërfd. En hoe rijker zij werd, hoe meer de gaven vloeiden, want haar levensspreuk was: 'Ik ben niet gekomen om van de mensen te leven, maar de mensen moeten van mij leven'. Iemand schreef over haar: 'De woorden behulpzaam, edel en goed zijn van toepassing op Marianne'. In 1873 is Johannes van Rossum op Reinhartshausen overleden. Gedurende 28 jaar was hij haar trouwe begeleider en raadsman. De laatste jaren van haar leven verbleef ze meestal in Voorburg op Rusthof. 's Zondags ging ze daar naar de 'Oude Kerk' en zat dan in de 'prinsessebank', die haar reeds in 1848 werd aangeboden. Zelf heeft zij in 1879 het huidige orgel aan de kerk geschonken. Op 29 mei 1883 is Prinses Marianne na een langdurig ziekbed overleden in Reinhartshausen, waar zij werd begraven in hetzelfde graf als Johannes van Rossum. Zij is één van de weinige 'Oranjes' die niet in Delft is bijgezet.

Na afloop van ons bezoek aan Swaensteyn liepen wij terug naar het eerder gepasseerde restaurant The Village Lounge waar wij gezellig samen borrelden. Om half zes gingen de mensen die hiervoor hadden ingeschreven aan tafel op te genieten van een prima 3 gangendiner. Tijdens het diner bedankte SGS-voorzitter Pieter van der Hammen de organisator van deze dag Roelof Kruijshoop voor de goede organisatie.

Verslag Roelof Kruijshoop

Fotoserie 2019-11-23 bezoek Huygens Hofwijck en Museum Swaensteyn    Foto's Donald Noorhoff
Klik op de link en de fotopresentatie opent. Alle foto's kunnen worden gedownload.

U kunt hier nog lezen de uitnodiging met alle gegevens

5 oktober 2019 Klootschieten bij Lochem

Wij hebben op 5 oktober 2019 een heel leuke en sportieve dag gehad in Lochem. Helaas een kleinere deelname wegens een crickettoer naar Spanje en vakanties in Griekenland. Ook hebben wij twee zieke SGS'ers > 4 die niet konden komen. Jammer dat het invitatietoernooi in Albir bij onze commissie niet bekend was, waardoor wij niet meer tijdig konden uitwijken naar een andere datum.

Deze keer dus iets meer oostelijk, maar daar hebben wij gelukkig geen klachten over gehoord. Om ongeveer 12 uur was iedereen aanwezig bij het "Hotel Hof van Gelre" in Lochem. Wij werden om ± 12 uur ontvangen in de grote zaal met koffie, en thee krentenwegge. Ondanks een grote file op de A1 was iedereen op tijd voor het lunchbuffet in de eetzaal. Wij werden verwend met een kop heerlijke champignonsoep, belegde broodjes in diverse soorten een een kroket. Wij konden daarnaast kiezen uit diverse drankjes, waaronder melk, karnemelk, vruchtensap, enz..

Om kwart over een was het tijd om even te verkleden en geschikt schoeisel aantrekken, waarna wij te voet naar het startpunt gingen op de hoek van de Zwiepseweg en Hoge Enk. Onze gastheer meneer Heitmeijer gaf een beknopte instructie over hoe de kloot geschoten moest worden en welke regels van toepassing waren. Om het beter begrijpbaar te houden sprak hij over gooien en een bal. Op interner vonden wij het volgende.

Basisbegrippen/Uitleg van het klootschieten:
Kloot: een ronde en vaak houten bal. Loodrecht van drie zijden doorboord en gevuld met lood. Met dit laatste wordt het gewicht van de kloot bepaald, dit ligt tussen de 250 en 950 gram. Deze kloot dient met zover mogelijk (inclusief uitrollen) weg te gooien op een van te voren uitgezet parcours. Het scieten (weggooien) van de kloot dient onderhands te gebeuren. Middels een zwaai en een korte aanloop wordt er extra snelheid verkregen. Dit noemt men de ‘losse techniek`. In bepaalde delen van Twente gebruikt men echter de ‘slingertechniek’. Door een volledige rotatie van de arm wordt er extra snelheid verkregen. Met name wedstrijden op veldbanen (speciaal aangelegde (gras)banen van zo'n kilometer lang) is men met deze spectaculaire techniek in het voordeel.

Onze klootschietroute was als volgt en liep over zandwegen en bospaden. Op de topografische kaart (rechts) is de route ingetekend. Klik op de kaart en deze opent groot en u kunt er op inzoomen om meer details te kunnen zien.
Start op Hoge Enk - houdt rechts aan naar Somerset - einde weg schuin oversteken naar het verlengde van Hoge Enk - linksaf bij bordje Hogen Enkweg 2 - voor de villa "De Enk"  langs en verderop rechts - einde weide links en vervolgens rechtdoor. Verderop kwamen wij weer op Hoge Enk. In der verte wagen wij twee keurig gedekte statafels met de bestelbus van Hof van Gelre. De heer Heitmeijer wachtte ons op met lekkere hapjes en diverse dranken. Daar werd pauze gehouden. Het was de bedoeling om daar gezellig met elkaar te praten over de tocht. Helaas werd dat niet door iedereen begrepen en de eerst aangekomen groep ging snel oppad alsof het een wedstrijd was om het eerste te eindigen, waarna de tweede groep zich geroepen voelde om te volgen. Jammer van de niet genoten "gratis" consumpties (zaten in het totale arrangement). Het eindpunt was weer bij het kruispunt van de Hoge Enk en de Zwiepseweg. Hierna te voet weer terug naar Hof van Gelre voor de borrel.

Onderweg zijn de kloten niet echt zoekgeraakt, maar er moest een keer lang gezocht naar een kloot die door een dichte heg in een tuin terecht was gekomen. De naam van de betreffende groep werd hierna vanzelfsprekend bepaald op "De Klootzoekers".

Tijdens de borrel ontbrak de groep van Ernst-Pieter, Theo, Aad en Annet die besloten hadden om een extra ronde te gaan "schieten". Deze extra ronde legden zij af met 69 schoten plus 24 meter.Zij kwamen enigszins bezweet aan bij de anderen in het hotel Hof van Gelre waar de anderen al gezellig aan de borrel waren. Vanzelfsprekend bedankte commissievoorzitter Roelof Kruijshoop organisator Theo Burki van deze uitstekend geslaagde SGS-dag heel hartelijk met een cadeautje en een korte toespraak. Luid applaus bevestigde de grote waardering van allen voor Theo en Blanche.

Tijdens de "after klootschiet" werd de uitslag van het klootschieten bekend gemaakt door de gezellige heer Heitmeijer. Gemiddeld waren 84 worpen nodig om de totale afstand van 2½km af te leggen. De beste groep had 72 schoten nodig en de slechtste 96. Een prijs kregen de groepen niet, maar er was een leuke verrassing in de vorm van een heuse "Klootzak" voor Eveline Knüpfer die bij het schieten uitgleedt en eindigde in een gedeeltelijke en pijnlijke spagaat.

Om ongeveer half zeven ging een zeer groot deel van de deelnemers aan keurig gedekte tafels dineren in de serre. Vooraf heerlijke pompoensoep met bieslook, als hoofdgerechten keuze uit gebakken heek (vis) met pestosaus of Gegrilde varkensrib-eye met mosterdjus en als nagerecht heerlijke aardbeien parfet met een vleugje gember. Alles was heerlijk en van uitstekende kwaliteit. De fijne bediening maakte de sfeer heerlijk ontspannen.

Wij kunnen allemaal terugkijken op een prima SGS-dag!

Verslag: Roelof Kruijshoop

Fotoserie Klootschieten Gecombineerde fotoserie met foto's van Roelof Kruijshoop, Tanja de Wijs en Ernst-Pieter Knüpfer
Klik op de link en de fotopresentatie opent. Alle foto's kunnen worden gedownload

U kunt hier nog lezen de uitnodiging met alle gegevens